Η πρώτη συνεδρίαση έλαβε χώρα την Δευτέρα με διάρκεια 40 λεπτών. Το 15μελές Συμβούλιο έχει απώτατο όριο τις 35 ημέρες για να διεξάγει τις απαραίτητες συζητήσεις –όλες κεκλεισμένων των θυρών- και να αποφασίσει σχετικά με την αποδοχή ή μη του αιτήματος. Η περιπλοκότητα της υπόθεσης σημαίνει ότι μάλλον το Συμβούλιο θα εξαντλήσει την προθεσμία αυτή, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στην αναγνώριση του Νοτίου Σουδάν τον Ιούλιο, είχε κρίνει επί του ζητήματος εντός μίας εβδομάδας. Σε περίπτωση που το αίτημα γίνει δεκτό, το Συμβούλιο θα απευθυνθεί στη Γενική Συνέλευση για να εγκριθεί η αναγνώριση και να επισημοποιηθεί η είσοδος στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Ως προς το ουσιαστικό σκέλος της κρίσης, φαίνεται μαθηματικά απίθανο να καταφέρει η Παλαιστίνη να εξασφαλίσει τις απαιτούμενες ψήφους. Απαιτούνται 9 θετικές ψήφοι από το 15μελές Συμβούλιο, ενώ η χώρα έχει εξασφαλισμένες μόνο τις 6, με το υπόλοιπο κλίμα να είναι αρκετά εχθρικό. Οι εννέα ψήφοι είναι το μίνιμουμ που απαιτείται προκειμένου να εγκριθεί το αίτημα, εφόσον βέβαια δεν υπάρξει βέτο. Πέρα από τη φιλο-ισραηλινή στάση που τηρεί η κυβέρνηση Ομπάμα, απειλώντας με βέτο, υπάρχουν και άλλες δυνάμεις που κατακρίνουν την επιλογή της Παλαιστίνης να παρακάμψει τις άμεσες διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ και τις τέσσερις ειρηνευτικές δυνάμεις. Η Γαλλία έχει απευθύνει δημόσια προειδοποίηση στην Παλαιστίνη να αποσύρει το αίτημα, πρόταση που υποστήριξε και η Ρωσία.
Από την άλλη, ο Τονυ Μπλαιρ διευκρινίζει ότι το Ειρηνευτικο Κουαρτέτο δεν θέλει να αποθαρρύνει την Παλαιστίνη από την διεκδίκηση της κρατικής υπόστασης, απλώς ευνοεί την δρομολόγηση μιας εναλλακτικής διαδικασίας επίλυσης της διαφοράς. Ειδικότερα, υποστηρίζει τον ορισμό χρονοδιαγράμματος των διαπραγματεύσεων με διαδοχικές προθεσμίες για τις διάφορες πράξεις και ορίζοντα το τέλος του χρόνου. Έτσι, θα δοθεί ένας μήνας προθεσμία για έναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, τρεις μήνες για την επίτευξη συμφωνίας σχετικά με τα σύνορα και άλλα φλέγοντα ζητήματα, και ένας χρόνος για την υλοποίηση και οριστικοποίηση της συμφωνίας.
Παρότι οι συσχετισμοί των δυνάμεων εντός του Συμβουλίου δεν ευνοούν την αποδοχή του αιτήματος, σε περίπτωση που αναγνωριστεί η Παλαιστίνη ως μέλος του ΟΗΕ, πρακτικά δεν θα μεταβληθεί η κατάσταση. Το Ισραήλ θα συνεχίσει να έχει την κατοχή της Δυτικής όχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ –όρια τα οποία χάραξε ως σύνορα του νέου κράτους ο Πρόεδρος Αμπάς κατά την κατάθεση του αιτήματος- καθώς και να περιορίζει την πρόσβαση στη Γάζα. Ωστόσο, η αποδοχή από τον ΟΗΕ θα αποτελέσει αναμφίβολα ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια των Παλαιστινίων κατά τις συνομιλίες με το Ισραήλ.
