Στη θέση του ενάγοντος βρίσκεται το ίδρυμα του Rick James, σταρ του συγκροτήματος “Superfreak”, εκ μέρους και άλλων μουσικών δημιουργών και παραγωγών με παρόμοια παράπονα. Σύμφωνα με τον ενάγοντα, η Universal έκλεινε συμφωνίες με εταιρείες για μετατροπή των τραγουδιών σε ringtones, χαρακτηρίζοντας εσκεμμένα τις συμφωνίες ως μεταβίβαση του δικαιώματος και όχι ως παραχώρηση άδειας χρήσης, με σκοπό έτσι να παρακρατείται μεγαλύτερο ποσοστό υπέρ της δισκογραφικής σε βάρος των καλλιτεχνών.
Η δισκογραφική ισχυρίστηκε ότι η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, διότι ελλείπει έννομο συμφέρον των εναγόντων, εφόσον δεν είναι ούτε καταναλωτές ούτε ανταγωνιστές, για να επικαλεστούν παραβίαση διατάξεων του ανταγωνισμού. Το δικαστήριο διαφώνησε λέγοντας: «Οι ενάγοντες επικαλούνται ενδοσυμβατική ευθύνη της εναγομένης, η οποία παρέβη πολλούς όρους της μεταξύ τους σύμβασης. Ισχυρίζονται ότι η UMG σύναψε τέτοιου είδους συμφωνίες, ακριβώς για να ζημιώσει πολλούς δημιουργούς καλλιτέχνες. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει έλλειψη νομιμοποίησης σε αυτή την περίπτωση».
Η αγωγή συνεκδικάζεται με την αγωγή των James and the Zombie κατά της UMG. Οι ενάγοντες εμφανίζονται αισιόδοξοι, αναφέροντας και το νομολογιακό προηγούμενο της απόφασης στην υπόθεση του γνωστού ράπερ Έμινεμ για τα δικαιώματα των δημιουργών καλλιτεχνών στα ring tones, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο δικαίωσε τον καλλιτέχνη σε βάρος της δισκογραφικής.
