Η ιδέα ελαστικοποίησης της δασικής νομοθεσίας με το σκοπό προώθησης της αγροτικής ανάπτυξης υπήρχε εδώ και μία δεκαετία, λόγω όμως του αμφιλεγόμενου και έντονου πολιτικού χαρακτήρα του θέματος όλες οι παλαιότερες απόπειρες συμφωνίας είχαν ναυαγήσει.
Το σκεπτικό πίσω από το νέο νόμο είναι η ενίσχυση των αγροτών και η επίτευξη βιωσιμότητας στην γεωργική παραγωγή. Πλέον επιτρέπεται στους αγρότες να καλλιεργούν εκτάσεις κοντά σε όχθες ποταμών και σε λόφους, περιοχές δηλαδή περισσότερο ευάλωτες στην διάβρωση σε περίπτωση που τα δέντρα αποψιλωθούν για τις ανάγκες της καλλιέργειας. Με άλλη διάταξη δίνεται αμνηστία στους ιδιοκτήτες γης που αποψίλωσαν παρανόμως δάση πριν τον Ιούλιο του 2008, ενώ επιβάλλεται μόνον η υποχρέωση μερικής αναδάσωσης στους ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων που παρανόμησαν.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις και πολλοί βουλευτές είχαν ταχθεί κατά της τροποποίησης του δασικού νόμου, εκφράζοντας φόβους ότι θα ανοίξει ο δρόμος για την μαζική αποψίλωση των δασών και την περαιτέρω περιβαλλοντική καταστροφή του Αμαζονίου. Πρώην υπουργοί Περιβάλλοντος είχαν προειδοποιήσει μάλιστα ότι με το νέο νόμο η Βραζιλία πιθανόν να μην μπορέσει να ανταποκριθεί στους στόχους μείωσης των εκπομπών ρύπων στην ατμόσφαιρα. Από την άλλη, οι υποστηρικτές του νόμου χαιρέτισαν την ψήφιση του νομοσχεδίου, επισημαίνοντας ότι το προηγούμενο νομικό πλαίσιο ήταν ασφυκτικό για τους παραγωγούς και ότι υπήρχε πραγματική ανάγκη κατάργησης ορισμένων περιβαλλοντικών περιορισμών στην ανάπτυξη.
