Ως πρακτική που ακολουθείται σε όλον τον κόσμο προβάλλουν τα βασανιστήρια σύμφωνα με την πρώτη ετήσια έρευνα της μη κυβερνητικής οργάνωσης ACAT. Μεταξύ άλλων, η έρευνα σημειώνει ότι μέθοδοι βασανισμού, όπως ο εικονικός πνιγμός ή η φάλαγγα, ακολουθούνται από τα περισσότερα από τα μισά κράτη-μέλη του ΟΗΕ. “”Τα βασανιστήρια είναι ενδημικά σε πολλές χώρες, όπου αυτά ασκούνται με τακτικό τρόπο””, σημειώνει η Χριστιανική Ένωση για την Κατάργηση των Βασανιστηρίων, που επισημαίνει ότι στην εφαρμογή τέτοιων μεθόδων πρωτοστατούν ολοκληρωτικά καθεστώτα, δικτατορίες και πολλά ισλαμικά καθεστώτα, αλλά και χώρες που πλήττονται από αστάθεια και πολιτική βία””. Εξάλλου, η ΜΚΟ περιγράφει τις μεθόδους βασανιστηρίων στις χώρες που μελετήθηκαν, “”από την Ερυθραία, όπου εφαρμόζεται το βασανιστήριο της σταύρωσης, γνωστό με το όνομα “”Ιησούς Χριστός””, ως το Ουζμπεκιστάν, όπου επεκτείνεται μια νέα μέθοδος αναγκαστικού κλύσματος με νερό και πιπέρι.
Στην έκθεση υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τον ΟΗΕ, βασανιστήριο αποτελεί η με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση μεγάλου πόνου, σωματικού ή ψυχικού, εκ προθέσεως, στην αναζήτηση ενός συγκεκριμένου στόχου, με την παρέμβαση ενός παράγοντα που αντιπροσωπεύει το κράτος.
Σε σύστημα έρευνας και καταστολής έχουν εναγάγει τα βασανιστήρια χώρες της Αφρικής όπως όπως η Μαυριτανία, το Σουδάν, η Ζιμπάμπουε, η Αιθιοπία, η Ερυθραία, η Ισημερινή Γουινέα και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ), ενώ παράλληλα, τα βασανιστήρια είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα και στην Λατινική Αμερική.