Σε αυτό είχε προσφύγει εκ μέρους των χιλιάδων ενδιαφερόμενων η οργάνωση “Legal Aid Society” με αφορμή τον απότομο τερματισμό του προγράμματος, λόγω δυσκολιών χρηματοδότησης, τον περασμένο Απρίλιο. Το πρόγραμμα επιδότησης του ενοικίου κατοικίας για αστέγους (“Advantage Program”) δημιουργήθηκε το 2007 ως βελτιωμένο πρότυπο του προϋπάρχοντος προγράμματος “Housing Stability Plus” (HSP). Η σχετική επιδότηση για τους αστέγους έφτανε μέχρι και τα 1.000 δολάρια το μήνα, ενώ μέχρι πέρυσι από το πρόγραμμα επωφελούνταν περίπου 15.000 Νεοϋρκέζοι. Το σκεπτικό του δικαστηρίου ήταν ότι δεν υπάρχει καμία συμβατική δέσμευση για την Πολιτεία που να αποτρέπει τον τερματισμό του προγράμματος πριν την λήξη των επιδοτούμενων περιόδων μίσθωσης.
Αυτό διότι η Πολιτεία δεν υπεισερχόταν στην συμβατική σχέση μίσθωσης μεταξύ εκμισθωτή και μισθωτή ως τρίτο μέρος, αλλά απλώς παρείχε κάποια επιδότηση ευθέως προς τον μισθωτή καθώς και συναφή αποδεικτικά έγγραφα προς επίδειξη στον εκμισθωτή για την διευκόλυνση σύναψης της σύμβασης. Οι δικαστές τόνισαν μάλιστα ότι η σχετική υποχρέωση συνέχισης του προγράμματος δεν απέρρεε ούτε από τις συνταγματικές δεσμεύσεις της Πολιτείας, αφού η αποδοχή ενός είδους κεκτημένου σε τέτοιου είδους κοινωνικές πρωτοβουλίες θα λειτουργούσε αποθαρρυντικά και πιεστικά για την μελλοντική εκτελεστική εξουσία. Διότι ευλόγως σε αυτήν θα δημιουργείτο ο φόβος ότι σε περίπτωση έναρξης ενός προγράμματος ενίσχυσης μιας ευαίσθητης κοινωνικά ομάδας, θα υποχρεούταν να το συνεχίσει, ακόμη και σε περίπτωση που ο τερματισμός του προγράμματος καθίστατο επιτακτικός λόγω ανάλωσης των διαθέσιμων πόρων και αδυναμίας περαιτέρω χρηματοδότησης.
