Με έφεση επί της απόφασης του Ειρ. Αρήνης, η πιστώτρια – εκκαλούσα Τράπεζα ζήτησε την εξαφάνιση, άλλως την μεταρρύθμιση της οριστικής απόφασης, με την οποία διατάχθηκε η διάσωση της κύριας κατοικίας της αιτούσας – δανειολήπτριας και η υποχρέωσή καταβολής ποσού 21.000 ευρώ, για οφειλές συνολικού ύψους 186.000 ευρώ, οδηγώντας σε διαγραφή τα υπόλοιπο οφειλόμενο ποσό συνολικού ύψους 164.000 ευρώ.
Σύμφωνα με το αιτιολογικό της απόφασης, δόλια περιέλευση σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας πληρωμών, μπορεί να προκύπτει όταν ο οφειλέτης δεν φροντίζει για τη διατήρηση του ενεργητικού της περιουσίας του, προκειμένου να εξυπηρετήσει επαρκώς τα χρέη του, ή, όταν αποκρύπτει εισοδήματα και δεν ικανοποιεί τις υποχρεώσεις του, αφήνοντάς τες να καταστούν μη αντιμετωπίσιμες. Δόλια επίσης θεωρείται η αδυναμία του δανειολήπτη να εκπληρώσει τις δανειακές του υποχρεώσεις, όταν προβαίνει σε καταδολιευτικές μεταβιβάσεις περιουσιακών του στοιχείων.
Επιπροσθέτως, δυσχερώς νοείται δολιότητα του οφειλέτη από μόνη την ανάληψη επισφαλούς δανειακής υποχρεώσεως προς πιστωτικά ιδρύματα, δεδομένου ότι αυτά, κατά το χρόνο υποβολής της σχετικής αίτησης και πριν την αποδοχή της, έχουν τη δυνατότητα, εκτός από την έρευνα των οικονομικών δυνατοτήτων του, να διαπιστώσουν επιπλέον και τις λοιπές δανειακές υποχρεώσεις του και την εν γένει οικονομική του συμπεριφορά μέσω του συστήματος «Τειρεσίας».
Τέλος, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε, ότι δεν αποτελεί από μόνη της δόλια πράξη η χρήση αναχρηματοδοτήσεων και ανακυκλούμενης πίστωσης, προκειμένου να καλύψει προηγούμενα χρέη του.
