Ένας Γερμανός πιλότος εργάζεται με μερική απασχόληση για μια αεροπορική εταιρεία. Η σύμβαση εργασίας του ορίζει ότι λαμβάνει βασική αμοιβή ανάλογα με το χρόνο υπηρεσίας. Επιπλέον, μπορεί να λάβει πρόσθετη αμοιβή εάν, σε ένα μήνα, έχει εκτελέσει ορισμένο αριθμό ωρών πτητικής υπηρεσίας και υπερβαίνει τα όρια που προβλέπονται σχετικά στη σύμβασή εργασίας.
Αυτά τα όρια ενεργοποίησης είναι πανομοιότυπα για τους πιλότους πλήρους και μερικής απασχόλησης.
Ο πιλότος υποστηρίζει ότι τα κατώτατα όρια πρέπει να μειωθούν, λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των ωρών εργασίας του, δεδομένου ότι εργάζεται με μερική απασχόληση. Ισχυρίζεται δε, ότι δικαιούται πρόσθετη αμοιβή, δεδομένου ότι θα υπερβεί το όριο ενεργοποίησης των κατώτατων ορίων αν αυτά μειώνονταν ανάλογα με τον χρόνο εργασίας.
Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Εργασίας της Γερμανίας, το οποίο εκδικάζει αυτή τη διαφορά μεταξύ του πιλότου και της Lufthansa CityLine, υποβάλλει ένα ερώτημα στο Δικαστήριο για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως. Επιθυμεί να μάθει αν οι εθνικοί κανόνες που επιβάλλουν ο εργαζόμενος μερικής απασχόλησης να συμπληρώνει τον ίδιο αριθμό ωρών εργασίας με έναν εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης, προκειμένου να λάβει πρόσθετη αμοιβή συνιστά διάκριση που απαγορεύεται από το δίκαιο της ΕΕ 1.
Το Δικαστήριο απαντά καταφατικά. Κατ’ αρχάς, σημειώνει ότι, όταν απασχολούνται, οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης ασκούν τα ίδια καθήκοντα με τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης ή κατέχουν τις ίδιες θέσεις με αυτούς. Συνεπώς, το Δικαστήριο θεωρεί ότι οι καταστάσεις των δύο αυτών κατηγοριών εργαζομένων ως συγκρίσιμες. Αυτό, ωστόσο, θα πρέπει να το εξετάσει το εθνικό δικαστήριο, για να το επαληθεύσει.
Ακολούθως, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η ύπαρξη πανομοιότυπων ορίων ενεργοποίησης για την πρόσθετη αμοιβή αντιπροσωπεύει, για τους πιλότους μερικής απασχόλησης, μεγαλύτερη διάρκεια πτήσης από ό,τι για τους πιλότους πλήρους απασχόλησης, σε σχέση με το συνολικό χρόνο εργασίας τους. Οι πιλότοι μερικής απασχόλησης έχουν επομένως μεγαλύτερο βάρος να επωμιστούν και θα πληρούν τις προϋποθέσεις για να δικαιούνται
πρόσθετης αμοιβής πολύ πιο σπάνια από τους συναδέλφους τους πλήρους απασχόλησης.
Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο κρίνει ότι οι εν λόγω εθνικοί κανόνες συνεπάγονται λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση των πιλότων μερικής απασχόλησης, η οποία αντίκειται στο δίκαιο της ΕΕ, εκτός εάν η μεταχείριση αυτή δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους. Το εθνικό δικαστήριο θα πρέπει επίσης πρέπει να ελέγξει την πτυχή αυτή, λαμβάνοντας υπόψη τις εκτιμήσεις που ανέφερε το Δικαστήριο σχετικά, το οποίο διατηρεί επιφυλάξεις όσον αφορά τις αιτιολογήσεις που προβάλλει, μεταξύ άλλων, η αεροπορική εταιρεία.
