Δεν επιτρέπεται η άρνηση αναγνώρισης του παράγωγου δικαιώματος διαμονής στον υπήκοο τρίτης χώρας ο οποίος πληροί την ως άνω προϋπόθεση με την αιτιολογία ότι, κατ’ εφαρμογήν της εθνικής κανονιστικής ρύθμισης, ο υπήκοος αυτός διαμένει, κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησής του για τη χορήγηση δελτίου διαμονής, παρανόμως στο έδαφος του κράτους μέλους υποδοχής
Μαροκινή υπήκοος εισήλθε στο Βέλγιο το 2011 και ζήτησε οικογενειακή επανένωση με τον υιό της, Βέλγο υπήκοο. Μετά την απόρριψη της εν λόγω αίτησης, ζήτησε, το 2015 και το 2017, να της αναγνωριστεί δικαίωμα διαμονής ως συγγενής σε ευθεία ανιούσα γραμμή συντηρούμενη από την Ολλανδή σύντροφο του υιού της, η οποία προέβη, το 2005, σε δήλωση συμβίωσης μαζί του ενώπιον του Βέλγου ληξίαρχου.
Η ως άνω Μαροκινή υπήκοος προσκόμισε έγγραφα χρονολογούμενα από τα έτη 2010 και 2011, ήτοι περίοδο που προηγούνταν της άφιξής της στο Βέλγιο, προκειμένου να αποδείξει την υλική εξάρτησή της, κατά την εν λόγω περίοδο, από το νοικοκυριό με το οποίο πήγε να εγκατασταθεί. Οι βελγικές αρχές απέρριψαν ωστόσο την αίτησή της για τη χορήγηση δελτίου διαμονής, εκτιμώντας ότι τα εν λόγω έγγραφα ήταν υπερβολικά παλαιά για να αποδείξουν ότι η ίδια συντηρούνταν από το συγκεκριμένο νοικοκυριό στην χώρα καταγωγής της πριν από την είσοδό της στο Βέλγιο.
Το βελγικό Conseil d’État (Συμβούλιο της Επικρατείας) ζήτησε από το Δικαστήριο να διευκρινιστεί ποια είναι η κρίσιμη ημερομηνία, κατά το δίκαιο της Ένωσης 1, για να εκτιμηθεί η προϋπόθεση σύμφωνα με την οποία ο γονέας, υπήκοος τρίτης χώρας, πρέπει να είναι «συντηρούμενος» από τον πολίτη της Ένωσης με τον οποίο πήγε να εγκατασταθεί, όταν έχουν παρέλθει πολλά έτη μεταξύ της εισόδου του γονέα στο κράτος μέλος υποδοχής και της υποβολής νέας αίτησης για τη χορήγηση δελτίου διαμονής. Στο πλαίσιο αυτό, το αιτούν δικαστήριο ζητεί επίσης να διευκρινιστεί αν ο γονέας μπορεί να στηριχθεί σε έγγραφα που εκδόθηκαν πριν από την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του και αν ασκεί επιρροή το γεγονός ότι, κατά το εθνικό δίκαιο, ο γονέας διαμένει παρανόμως στο κράτος μέλος υποδοχής.
Το Δικαστήριο εκτιμά ότι για να μπορέσει ο ανιών σε ευθεία γραμμή του συντρόφου πολίτη της Ένωσης, ο οποίος πολίτης πληροί τις προϋποθέσεις που προβλέπει η οδηγία 2, να αποκτήσει παράγωγο δικαίωμα διαμονής, πρέπει να αποδείξει ότι, τόσο κατά την ημερομηνία της αιτήσεώς του για τη χορήγηση δελτίου διαμονής, η οποία υποβλήθηκε πολλά έτη μετά την άφιξή του στο κράτος μέλος υποδοχής, όσο και κατά την ημερομηνία της άφιξής του στο κράτος μέλος αυτό, συντηρείται από τον πολίτη της Ένωσης και/ή από τον σύντροφό του.
Εφόσον πληρούνται οι ανωτέρω προϋποθέσεις, ο εν λόγω ανιών σε ευθεία γραμμή έχει, δυνάμει του δικαίου της Ένωσης, δικαίωμα διαμονής το οποίο δεν εξαρτάται από τη χορήγηση δελτίου διαμονής και από το κατά πόσον η διαμονή του είναι νόμιμη κατ’ εφαρμογήν της εθνικής κανονιστικής ρύθμισης. Ως εκ τούτου, δεν επιτρέπεται άρνηση αναγνώρισης του δικαιώματος αυτού με την αιτιολογία ότι ο ανιών διαμένει, κατά το εθνικό δίκαιο, παρανόμως στο έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένοι ο πολίτης της Ένωσης με τον οποίο ο ίδιος πήγε να εγκατασταθεί και ο σύντροφος του πολίτη αυτού.
Ο ανιών σε ευθεία γραμμή, προκειμένου να αποδείξει ότι, κατά τον χρόνο της άφιξής του στο κράτος μέλος υποδοχής, ήταν «συντηρούμενος» κατά την έννοια του δικαίου της Ένωσης, πρέπει να είναι σε θέση να προσκομίσει, προς στήριξη της αιτήσεώς του, έγγραφα τα οποία εκδόθηκαν στο παρελθόν και πιστοποιούν την ύπαρξη κατάστασης εξάρτησης στη χώρα καταγωγής του κατά την ημερομηνία κατά την οποία πήγε να εγκατασταθεί πράγματι με τον πολίτη της Ένωσης και τον σύντροφό του. Τα έγγραφα αυτά δεν μπορούν να
θεωρηθούν ως υπερβολικά παλαιά.
