Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάνθηκε την Πέμπτη ότι ο χρόνος που δαπανάται για τη μετακίνηση προς την πρώτη και την τελευταία συνάντηση των εργαζομένων, οι οποίοι δεν διατηρούν σταθερό ή συνήθη τόπο εργασίας, θα πρέπει να θεωρείται ως χρόνος εργασίας.
Η απόφαση έχει ως στόχο την διατήρηση της ευρωπαϊκής οδηγίας για τον χρόνο εργασίας σύμφωνα με την οποία κανένας εργαζόμενος στην ΕΕ δεν θα πρέπει να εργάζεται κατά μέσο όρο, περισσότερο από 48 ώρες την εβδομάδα.
Η απόφαση αφορά την ισπανική εταιρεία συστημάτων ασφαλείας Tyco, η οποία έκλεισε τα περιφερειακά γραφεία της το 2011, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις για τις προγραμματισμένες συναντήσεις τους.
Χαρακτηριστικά η απόφαση αναφέρει :
“Το Δικαστήριο θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι είναι στη διάθεση του εργοδότη κατά το χρόνο
συγκεκριμένων διαδρομών. Κατά τη διάρκεια αυτών των διαδρομών, οι εργαζόμενοι ενεργούν σύμφωνα με τις οδηγίες του εργοδότη, ο οποίος μπορεί να αλλάξει τη σειρά των συναντήσεων ή να ακυρώσει ή να προσθέσει ραντεβού. Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης διαδρομής – της οποίας ο χρόνος κατά γενική ομολογία δεν μπορεί να μειωθεί – οι εργαζόμενοι δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν ελεύθερα τον χρόνο τους και να ακολουθήσουν τα δικά τους συμφέροντα”.
