spot_img
spot_img
ΑρχικήLaw NewsΗ ανταλλαγή πληροφοριών, επί περισσότερα από δέκα έτη, μεταξύ πιστωτικών ιδρυμάτων θα...

Η ανταλλαγή πληροφοριών, επί περισσότερα από δέκα έτη, μεταξύ πιστωτικών ιδρυμάτων θα μπορούσε να συνιστά περιορισμό του ανταγωνισμού ως εκ του αντικειμένου

Απόκειται, εν τέλει, στο πορτογαλικό δικαστήριο υποθέσεων ανταγωνισμού να κρίνει αν τούτο συμβαίνει εν προκειμένω

spot_img
spot_img

Τον Σεπτέμβριο του 2019, η πορτογαλική αρχή ανταγωνισμού (AdC) επέβαλε σε 14 πιστωτικά ιδρύματα (μεταξύ των οποίων καταλέγονταν τα έξι μεγαλύτερα της Πορτογαλίας) 1, πρόστιμο συνολικού ύψους 225 εκατομμυρίων ευρώ. Η AdC έκρινε ότι τα εν λόγω πιστωτικά ιδρύματα παρέβησαν το εθνικό δίκαιο ανταγωνισμού και το δίκαιο
ανταγωνισμού της Ένωσης συμμετέχοντας σε μια ευρεία ανταλλαγή ευαίσθητων πληροφοριών, υπό όρους αμοιβαιότητας και επί μηνιαίας βάσεως, για περισσότερα από δέκα έτη, από το 2002 έως το 2013. Οι ανταλλασσόμενες πληροφορίες ήταν σχετικές με τις αγορές των στεγαστικών δανείων, των καταναλωτικών δανείων και των επιχειρηματικών δανείων. Αφορούσαν ορισμένους τρέχοντες και μελλοντικούς όρους που διέπουν τις συναλλαγές, ιδίως δε τα περιθώρια επιτοκίων και τις μεταβλητές κινδύνου, καθώς και τα
εξατομικευμένα αριθμητικά στοιχεία παραγωγής των συμμετεχόντων στη συγκεκριμένη ανταλλαγή 2.

Η ανωτέρω ανταλλαγή πληροφοριών θεωρήθηκε «αυτοτελής», διότι η AdC δεν εκτίμησε ότι σχετιζόταν με περιοριστική του ανταγωνισμού εναρμονισμένη πρακτική, όπως είναι μια συμφωνία περί τιμών ή περί κατανομής των αγορών. Ωστόσο, η AdC έκρινε ότι η ανταλλαγή συνιστούσε περιορισμό του ανταγωνισμού ως εκ του αντικειμένου. Τούτο σημαίνει ότι, κατά την εν λόγω αρχή, η σοβαρότητα της συγκεκριμένης πρακτικής είναι τέτοια ώστε να μην απαιτείται η εξέταση των ενδεχόμενων αποτελεσμάτων της στις οικείες αγοράς προκειμένου να κριθεί ότι αντιβαίνει στο δίκαιο του ανταγωνισμού.

Τα περισσότερα από τα συμμετέχοντα πιστωτικά ιδρύματα 3 άσκησαν προσφυγή κατά της αποφάσεως της AdC ενώπιον του πορτογαλικού δικαστηρίου υποθέσεων ανταγωνισμού. Υποστηρίζουν ότι η επίμαχη ανταλλαγή πληροφοριών δεν ήταν, αφ’ εαυτής, αρκούντως επιβλαβής ώστε να μπορεί να θεωρηθεί περιορισμός του ανταγωνισμού ως εκ του αντικειμένου. Επομένως, απαιτείται εξέταση των αποτελεσμάτων της. Υποστηρίζουν
επίσης ότι, εν πάση περιπτώσει, η AdC έπρεπε να λάβει υπόψη το οικονομικό, νομικό και κανονιστικό πλαίσιο της συγκεκριμένης ανταλλαγής.

Το πορτογαλικό δικαστήριο υπέβαλε στο Δικαστήριο προδικαστικά ερωτήματα σχετικά τη δυνατότητα και με τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μια ανταλλαγή πληροφοριών μπορεί να θεωρηθεί περιορισμός του ανταγωνισμού ως εκ του αντικειμένου.

Το Δικαστήριο δίνει την απάντηση ότι μια αυτοτελής ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ ανταγωνιστών μπορεί να συνιστά περιορισμό του ανταγωνισμού ως εκ του αντικειμένου. Αρκεί προς τούτο η συγκεκριμένη ανταλλαγή να αποτελεί μορφή συντονισμού η οποία, ως εκ της φύσεώς της, είναι κατ’ ανάγκην, εντός πλαισίου όπως αυτό της επίμαχης ανταλλαγής, επιβλαβής για την ομαλή λειτουργία του ανταγωνισμού.

Προκειμένου όμως, μια αγορά να λειτουργεί υπό κανονικές συνθήκες, οι επιχειρήσεις πρέπει να καθορίζουν αυτόνομα την πολιτική που προτίθενται να ακολουθήσουν και να εξακολουθούν να μην είναι βέβαιες για τη μελλοντική συμπεριφορά των λοιπών συμμετεχόντων. Κατά συνέπεια, μια ανταλλαγή πληροφοριών αποτελεί μορφή συντονισμού που μπορεί να θεωρηθεί περιορισμός του ανταγωνισμού ως εκ του αντικειμένου όταν, χάρη στην ανταλλαγή, εξαλείφεται η εν λόγω αβεβαιότητα. Τούτο συμβαίνει σε περίπτωση κατά την οποία οι ανταλλασσόμενες πληροφορίες είναι εμπιστευτικού χαρακτήρα και στρατηγικής σημασίας υπό την έννοια ότι μπορούν να αποκαλύψουν τη μελλοντική συμπεριφορά ανταγωνιστή στις οικείες αγορές.

Τούτο μπορεί να συμβαίνει εν προκειμένω 5, δεδομένου ότι από την εκ μέρους του πορτογαλικού δικαστηρίου περιγραφή των επίμαχων πραγματικών περιστατικών φαίνεται να προκύπτει ότι οι ανταλλασσόμενες πληροφορίες αφορούσαν, μεταξύ άλλων, τις προθέσεις των συμμετεχόντων στην ανταλλαγή για μελλοντική τροποποίηση των περιθωρίων επιτοκίων πιστώσεων. Επιπλέον, αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι τα περιθώρια επιτοκίων πιστώσεων αποτελούν μία από τις παραμέτρους βάσει των οποίων αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός εντός ορισμένης αγοράς, η ανταλλαγή αυτή μπορούσε να έχει ως αποκλειστικό σκοπό μόνον τη νόθευση του ανταγωνισμού.

Απόκειται πάντως στο πορτογαλικό δικαστήριο να προβεί στις εκτιμήσεις περί των πραγματικών περιστατικών οι οποίες είναι αναγκαίες για να κριθεί αν η επίμαχη ανταλλαγή αποτελεί πράγματι περιορισμό ως εκ του αντικειμένου.

spot_img

Lawjobs