Η Google είναι ο δημιουργός και προγραμματιστής του Android OS, ενός λειτουργικού συστήματος ανοικτού κώδικα για κινητές συσκευές Android.
Το 2015, η Google εγκαινίασε το Android Auto, μια εφαρμογή για κινητές συσκευές με λειτουργικό σύστημα Android που επιτρέπει στους χρήστες να έχουν πρόσβαση σε ορισμένες εφαρμογές στο smartphone τους, μέσω της ενσωματωμένης οθόνης ενός αυτοκινήτου.
Οι προγραμματιστές τρίτων μπορούν να δημιουργήσουν τις εκδόσεις των δικών τους εφαρμογών που είναι συμβατές με το Android Auto, χρησιμοποιώντας πρότυπα που παρέχονται από τη Google.
Η Enel X, αποτελεί μέρος του ομίλου Enel και παρέχει υπηρεσίες φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Τον Μάιο του 2018, εγκαινίασε το JuicePass, μια εφαρμογή η οποία προσφέρει μια σειρά λειτουργιών για τη φόρτιση ηλεκτρικών οχημάτων. Τον Σεπτέμβριο του 2018, η Enel X ζήτησε από την Google να κάνει JuicePass συμβατό με το Android Auto.
Η Google αρνήθηκε, δηλώνοντας ότι, ελλείψει συγκεκριμένου προτύπου, τα μέσα ενημέρωσης και οι εφαρμογές μηνυμάτων ήταν οι μόνες εφαρμογές τρίτων που ήταν συμβατές με το Android Auto. Η Google αιτιολόγησε την άρνησή της με το με βάση τις ανησυχίες για την ασφάλεια και την ανάγκη να διατεθούν οι απαραίτητοι πόροι για τη δημιουργία ενός νέου προτύπου.
Η Ιταλική Αρχή Ανταγωνισμού έκρινε ότι η συμπεριφορά της Google παραβιάζει τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ. Θεώρησε ότι κατά την παρεμπόδιση και την καθυστέρηση της δημοσίευσης του JuicePass στο Android Auto, η Google έκανε κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της.
Η Google αμφισβήτησε την απόφαση αυτή ενώπιον του ιταλικού Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο παρέπεμψε το ζήτημα στο Δικαστήριο.
Στις σημερινές προτάσεις της, η γενική εισαγγελέας Laila Medina εξετάζει κατά πόσον η υπόθεση αυτή εμπίπτει στην παραδοσιακή νομολογία που ισχύει για τις αρνήσεις πρόσβασης από δεσπόζουσα επιχείρηση – δηλαδή τους όρους Bronner 2. Η συνήγορος
στη συνέχεια εξετάζει κατά πόσον οι υποχρεώσεις πρόσβασης, όσον αφορά τη διαλειτουργικότητα, απαιτούν από τις δεσπόζουσες επιχειρήσεις να προβούν σε ενεργητική συμπεριφορά, όπως η ανάπτυξη του αναγκαίου λογισμικού.
Ο Γενικός Εισαγγελέας Medina καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι όροι Bronner δεν εφαρμόζονται όταν η πλατφόρμα στην οποία ζητείται η πρόσβαση, δεν έχει αναπτυχθεί από τη δεσπόζουσα επιχείρηση για την αποκλειστική της χρήση, αλλά έχει σχεδιαστεί με σκοπό να τροφοδοτείται από εφαρμογές τρίτων προγραμματιστών.
Σε μια τέτοια κατάσταση, δεν είναι απαραίτητο να αποδείξει την αναγκαιότητα της εν λόγω πλατφόρμας για τη γειτονική αγορά. Αντιθέτως, μια επιχείρηση καταχράται τη δεσπόζουσα θέση της, εάν προβαίνει σε συμπεριφορά που συνίσταται στον αποκλεισμό, την παρεμπόδιση ή την καθυστέρηση της πρόσβασης από την εφαρμογή που έχει αναπτύξει τρίτος φορέας εκμετάλλευσης στην πλατφόρμα, εφόσον η συμπεριφορά αυτή είναι ικανή να να παράγει αντιανταγωνιστικά αποτελέσματα εις βάρος των καταναλωτών και δεν δικαιολογείται αντικειμενικά.
Η άρνηση δεσπόζουσας επιχείρησης να παράσχει πρόσβαση σε τρίτο φορέα εκμετάλλευσης σε πλατφόρμα όπως αυτή στην παρούσα υπόθεση, μπορεί να δικαιολογείται αντικειμενικά όταν η ζητούμενη πρόσβαση είναι τεχνικά αδύνατη ή όταν θα μπορούσε να επηρεάσει, από τεχνική άποψη, τις επιδόσεις της πλατφόρμας ή να είναι αντίθετη προς την οικονομική της
μοντέλο ή τον σκοπό της. Ωστόσο, το γεγονός και μόνο ότι, προκειμένου να χορηγηθεί πρόσβαση στην εν λόγω πλατφόρμα, η δεσπόζουσα επιχείρηση πρέπει, πέραν της συγκατάθεσής της, να αναπτύξει ένα πρότυπο λογισμικού λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές ανάγκες της φορέα εκμετάλλευσης που ζητά πρόσβαση δεν μπορεί από μόνη της να δικαιολογήσει την άρνηση πρόσβασης, υπό την προϋπόθεση ότι έχει οριστεί το κατάλληλο χρονικό πλαίσιο για την εν λόγω ανάπτυξη και ότι η ανάπτυξη αυτή υπόκειται σε κατάλληλη εξέταση υπέρ του δεσπόζουσα επιχείρηση.
Και τα δύο στοιχεία πρέπει να κοινοποιούνται από την κυρίαρχη επιχείρηση στον φορέα εκμετάλλευσης που ζητά πρόσβαση κατά την υποβολή του αιτήματος.
Οι κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ δεν επιβάλλουν την υποχρέωση προκαθορισμού αντικειμενικών κριτηρίων για την εξέταση της αίτησης αιτήσεων πρόσβασης σε μια πλατφόρμα. Μόνο στο πλαίσιο πολλών αιτήσεων που υποβάλλονται ταυτόχρονα, η απουσία
τέτοιων κριτηρίων θα μπορούσε να αποτελέσει στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη για την αξιολόγηση της καταχρηστικότητας της συμπεριφοράς που καταλογίζεται στη δεσπόζουσα επιχείρηση, όταν αυτή οδηγεί σε κατάσταση υπερβολικής καθυστέρησης όσον αφορά τη χορήγηση πρόσβασης ή σε διακριτική μεταχείριση μεταξύ ταυτόχρονων αιτούντων.