Βέλγος υπήκοος εργάζεται στο Λουξεμβούργο και ζει στο Βέλγιο. Ως μεθοριακός εργαζόμενος, εξαρτάται από το Λουξεμβούργο σύστημα για οικογενειακά επιδόματα, τα οποία λάμβανε επί σειρά ετών για ένα παιδί που τοποθετήθηκε στο νοικοκυριό του από δικαστήριο με δικαστική απόφαση. Το 2017, το Ταμείο για το μέλλον των παιδιών του Λουξεμβούργου (Caisse pour l’avenir des enfants – CAE), παρ’ όλα αυτά απέσυρε το εν λόγω οικογενειακό επίδομα.
Σύμφωνα με το CAE, τα οικογενειακά επιδόματα καταβάλλονται μόνο σε παιδιά που έχουν άμεση σχέση γονέα-παιδιού με τον μεθοριακό εργαζόμενο (νόμιμα, φυσικά ή υιοθετημένα παιδιά). Αντίθετα, τα παιδιά που ζουν στο Λουξεμβούργο και έχουν τεθεί υπό φροντίδα βάσει δικαστικής απόφασης, δικαιούνται να λάβουν οικογενειακό επίδομα, το οποίο καταβάλλεται στο φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έχει την επιμέλειά τους.
Το Ακυρωτικό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου διερωτάται αν, με την εφαρμογή διαφορετικών προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος, ανάλογα με το αν ο εργαζόμενος είναι κάτοικος Λουξεμβούργου ή όχι, οι κανόνες του Κώδικα Κοινωνικής Ασφάλισης του Λουξεμβούργου συνιστούν έμμεση διάκριση.
Στην απόφασή του, το Δικαστήριο σημειώνει ότι οι μεθοριακοί εργαζόμενοι συμβάλλουν στη χρηματοδότηση των κοινωνικών πολιτικών των του κράτους μέλους υποδοχής, λόγω των εισφορών φορολογίας και κοινωνικής ασφάλισης που καταβάλλουν στο κράτος αυτό δυνάμει του την απασχόλησή τους σε αυτό. Κατά συνέπεια, πρέπει να μπορούν να απολαμβάνουν οικογενειακές παροχές και κοινωνικά και φορολογικά πλεονεκτήματα, υπό τους ίδιους όρους με τους ημεδαπούς εργαζομένους.
Το Δικαστήριο εκτιμά ότι νομοθεσία όπως η επίμαχη δημιουργεί διαφορετική μεταχείριση και αντίκειται στο δίκαιο της ΕΕ.
Νομοθεσία κράτους μέλους βάσει της οποίας, σε αντίθεση με τους ημεδαπούς εργαζομένους, οι αλλοδαποί εργαζόμενοι δεν δικαιούνται να λαμβάνουν κοινωνικό πλεονέκτημα για τα παιδιά που βρίσκονται στο νοικοκυριό τους, των οποίων έχουν την επιμέλεια, τα οποία
διαμένουν επισήμως μαζί τους και τα οποία πράγματι ζουν μαζί τους σε συνεχή βάση, συνιστά έμμεσο διάκριση λόγω ιθαγένειας. Το γεγονός ότι η απόφαση τοποθέτησης εκδίδεται από δικαστήριο ενός κράτους-μέλους διαφορετικού από το κράτος μέλος υποδοχής του ενδιαφερόμενου εργαζομένου, δεν μπορεί να έχει καμία επίπτωση στην εν λόγω
συμπέρασμα.
Ομοίως, το ερώτημα εάν ο μεθοριακός εργαζόμενος φροντίζει για τη συντήρηση του παιδιού που έχει τοποθετηθεί στο νοικοκυριό του, δεν μπορεί να έχει καμία σημασία, εάν η ίδια προϋπόθεση δεν ισχύει και για τον ημεδαπό εργαζόμενο με τον οποίο ένα παιδί έχει τοποθετηθεί.
