spot_img
spot_img
ΑρχικήLaw NewsΔιεθνήΔΕΕ: Προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα για την τρισδιάστατη μορφή της Kit Kat...

ΔΕΕ: Προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα για την τρισδιάστατη μορφή της Kit Kat ως σήμα της ΕΕ

spot_img

 

Ο γενικός εισαγγελέας προτείνει στο Δικαστήριο να απορρίψει τις αιτήσεις αναίρεσης που άσκησαν η Nestlé, το EUIPO και η Mondelez τονίζοντας ότι η Nestlé δεν προσκόμισε επαρκή στοιχεία προκειμένου να αποδείξει ότι το σήμα της έχει αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα.

Το 2002, η εταιρία Nestlé ζήτησε από το EUIPO (Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) 1 να καταχωρίσει ως σήμα της Ένωσης το ακόλουθο τρισδιάστατο σημείο, το οποίο αντιστοιχεί στο προϊόν «Kit Kat 4 fingers» που αυτή εμπορεύεται:

Το 2006, το EUIPO δέχθηκε να καταχωρίσει το σήμα αυτό για τα εξής προϊόντα: «γλυκίσματα, είδη αρτοποιίας, γλυκά, μπισκότα, κέικ, βάφλες». Το 2007, η Cadbury Schweppes, νυν Mondelez UK Holdings & Services, ζήτησε από το EUIPO να κηρύξει άκυρη την καταχώριση. Το 2012, το EUIPO απέρριψε την αίτηση αυτή, κρίνοντας ότι το σήμα της Nestlé είχε αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα λόγω της χρήσης που του είχε γίνει εντός της Ένωσης. Η Mondelez άσκησε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της απόφασης του EUIPO.

Με απόφασή του της 15ης Δεκεμβρίου 2016 2 , το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακύρωσε την απόφαση του EUIPO. Έκρινε ότι το EUIPO υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι το επίμαχο σήμα είχε αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα λόγω χρήσης στην Ένωση, ενώ αυτή η απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα είχε αποδειχθεί μόνο για ένα μέρος του εδάφους της Ένωσης.

Μολονότι είχε αποδειχθεί ότι το επίμαχο σήμα είχε αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα λόγω χρήσης σε 10 χώρες (Δανία, Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία, και Ηνωμένο Βασίλειο), το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι το EUIPO δεν μπορούσε να ολοκληρώσει την εξέτασή του χωρίς να αποφανθεί όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο το ενδιαφερόμενο κοινό εκλαμβάνει το εν λόγω σήμα ειδικά σε τέσσερα άλλα κράτη μέλη (Βέλγιο, Ιρλανδία, Ελλάδα και Πορτογαλία) και χωρίς να εξετάσει τα προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία για τα εν λόγω κράτη μέλη.

Η Nestlé, η Mondelez και το EUIPO άσκησαν αναίρεση ενώπιον του Δικαστηρίου κατά της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου. Η Mondelez προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι συνήγαγε ότι το επίμαχο σήμα απέκτησε διακριτικό χαρακτήρα λόγω χρήσης στη Δανία, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στη Γαλλ5ία, στην Ιταλία, στις Κάτω Χώρες, στην Αυστρία, στη Φινλανδία, στη Σουηδία και στο Ηνωμένο Βασίλειο Η Nestlé και το EUIPO υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο κακώς έκρινε ότι ο δικαιούχος σήματος της Ένωσης πρέπει να αποδείξει ότι το εν λόγω σήμα απέκτησε διακριτικό χαρακτήρα λόγω χρήσης σε κάθε ένα από τα κράτη μέλη χωριστά. Θεωρούν ότι αυτή η ερμηνεία του Γενικού Δικαστηρίου είναι ασύμβατη με τον ενιαίο χαρακτήρα του σήματος της Ένωσης αλλά και με την ίδια την ύπαρξη ενιαίας αγοράς.

Με τις σημερινές προτάσεις του, ο γενικός εισαγγελέας Melchior Wathelet θεωρεί κατ’ αρχάς ότι η αίτηση αναίρεσης που κατέθεσε η Mondelez είναι προδήλως απαράδεκτη και πρέπει να απορριφθεί.

Συναφώς, ο γενικός εισαγγελέας υπενθυμίζει ότι, κατά τον Οργανισμό του Δικαστηρίου, αναίρεση μπορεί να ασκηθεί από «τον εν όλω ή εν μέρει ηττηθέντα διάδικο». Πάντως, ο γενικός εισαγγελέας επισημαίνει ότι, κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου, διάδικος που έχει ζητήσει την ακύρωση πράξης της Ένωσης δεν θεωρείται ότι ηττήθηκε, ούτε καν εν μέρει, όταν το Γενικό Δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα αυτό.

Ο γενικός εισαγγελέας τονίζει ότι, με την απόφασή του, το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την επίμαχη απόφαση του EUIPO. Όπως το EUIPO εξήγησε κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, η ακύρωση αυτή συνεπάγεται ότι, αν δεν είχε ασκηθεί αναίρεση και λαμβανομένων υπόψη του σκεπτικού και του διατακτικού της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου, το EUIPO θα έπρεπε να κηρύξει την ακυρότητα του επίμαχου σήματος, αυτή δε η κήρυξη ακυρότητας αποτελεί το αντικείμενο της αίτησης κήρυξης ακυρότητας που είχε υποβάλει η Mondelez. Κατά συνέπεια, η Mondelez δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ηττήθηκε εν όλω ή εν μέρει ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. Επιπλέον, σε αντίθεση με αυτό που επιβάλλει ο Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, η αίτηση αναίρεσης που κατέθεσε η Mondelez δεν αποσκοπεί στην ολική ή μερική αναίρεση του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, αλλά στην αναίρεση ορισμένων σημείων του σκεπτικού της απόφασης αυτής.

Στη συνέχεια, ο γενικός εισαγγελέας εξετάζει τις αιτήσεις αναίρεσης που άσκησαν η Nestlé και το EUIPO.

Πρώτον, ο γενικός εισαγγελέας υπενθυμίζει τη νομολογία του Δικαστηρίου κατά την οποία θα ήταν υπερβολική η απαίτηση η λόγω χρήσης απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα να αποδεικνύεται για κάθε κράτος μέλος μεμονωμένα. Εντούτοις, τονίζει ότι τούτο δεν σημαίνει ότι ο αιτών την καταχώριση σήματος μπορεί να αφήσει κατά μέρος ολόκληρες περιοχές και αγορές. Η ύπαρξη ενιαίας αγοράς εντός της Ένωσης δεν σημαίνει ότι δεν υφίστανται εθνικές ή περιφερειακές αγορές.

Κατά τον γενικό εισαγγελέα, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη η γεωγραφική σημασία και η κατανομή των περιοχών εντός των οποίων η απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα έχει αποδειχθεί κατά τρόπο θετικό, προκειμένου να διασφαλίζεται ότι τα αποδεικτικά στοιχεία βάσει των οποίων γίνεται αναγωγή στο σύνολο της Ένωσης αφορούν ένα ποσοτικώς και γεωγραφικώς αντιπροσωπευτικό δείγμα.

Συναφώς, ο γενικός εισαγγελέας θεωρεί ότι οι αποδείξεις που προσκομίστηκαν για ορισμένες εθνικές αγορές μπορούν να επαρκούν για να καλύψουν άλλες αγορές για τις οποίες δεν προσκομίστηκαν (ποσοτικώς επαρκείς) αποδείξεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με την απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα σε ένα μόνο κράτος μέλος θα ήταν αρκετή προκειμένου να αποκλειστεί η απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα σε ολόκληρη την Ένωση. Αντιθέτως, ένα σήμα δεν έχει ενιαίο χαρακτήρα και επομένως δεν μπορεί να καταχωριστεί ως σήμα της Ένωσης αν το ενδιαφερόμενο κοινό ενός τμήματος της Ένωσης δεν το εκλαμβάνει ως ένδειξη της εμπορικής προέλευσης των προϊόντων ή των υπηρεσιών που το εν λόγω σήμα καλύπτει.

Ο γενικός εισαγγελέας τονίζει ότι εν προκειμένω, μολονότι η Nestlé προσκόμισε αποδείξεις για την πλειονότητα των κρατών μελών της επίμαχης περιόδου (με μόνη εξαίρεση το Λουξεμβούργο), από την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου προκύπτει σαφώς ότι τα στοιχεία που προσκομίστηκαν για το Βέλγιο, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία δεν ήσαν επαρκή προκειμένου να αποδειχθεί ότι το ενδιαφερόμενο κοινό των εν λόγω χωρών αναγνώριζε τη Nestlé ως την εμπορική προέλευση του προϊόντος που καλύπτεται από το επίμαχο σήμα.

Εξάλλου, μολονότι το Γενικό Δικαστήριο όφειλε, κατ’ αρχήν, να εξετάσει αν η απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα λόγω χρήσης εντός των πέντε αυτών κρατών μελών μπορούσε να συναχθεί με αναγωγή βάσει των αποδεικτικών στοιχείων που είχαν προσκομιστεί για τις άλλες εθνικές ή περιφερειακές αγορές, ο γενικός εισαγγελέας επισημαίνει ότι η Nestlé επιβεβαίωσε κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση ότι δεν είχε καταθέσει στη δικογραφία στοιχεία που είχαν σκοπό να αποδείξουν ότι οι προσκομισθείσες αποδείξεις για τη δανική, τη γερμανική, την ισπανική, τη γαλλική, την ιταλική, την ολλανδική, την αυστριακή, τη φινλανδική, τη σουηδική και τη βρετανική αγορά ίσχυαν επίσης για τη βελγική, την ιρλανδική, την ελληνική, τη λουξεμβουργιανή και την πορτογαλική αγορά ή ότι μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση προκειμένου να συναχθεί με αναγωγή η απόκτηση από το επίμαχο σήμα διακριτικού χαρακτήρα λόγω χρήσης στις πέντε αυτές χώρες.

Eλλείψει τέτοιων αποδείξεων, ο γενικός εισαγγελέας συνάγει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν μπορούσε να μην ακυρώσει την απόφαση του EUIPO, όπως και έπραξε.

Επομένως, ο γενικός εισαγγελέας προτείνει στο Δικαστήριο να απορρίψει τις αιτήσεις αναίρεσης που κατέθεσαν η Nestlé και το EUIPO.

 

——-

1 Κατά τον χρόνο εκείνο, το Γραφείο αυτό ονομαζόταν Γραφείο Εναρμόνισης στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ). 2 Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Δεκεμβρίου 2016, Mondelez UK Holdings & Services Ltd κατά EUIPO (T-112/13, βλ. επίσης ΑΤ αριθ. 138/16).

spot_img

Lawjobs