Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ακύρωσε απόφαση του Συμβουλίου της ΕΕ περί υποστήριξης του μορατόριουμ των χωρών της δυτικής Αφρικής για τα φορητά όπλα και ελαφρύ οπλισμό.
Το ΔΕΚ απεφάνθη ότι η απόφαση του Συμβουλίου επιδιώκει σκοπούς εμπίπτοντες όχι μόνο στην κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, αλλά και στην κοινοτική πολιτική συνεργασίας για την ανάπτυξη και θα έπρεπε να είχε εκδοθεί βάσει της Συνθήκης ΕΚ και όχι της Συνθήκης ΕΕ.
Τον Ιούλιο του 2002, το Συμβούλιο υιοθέτησε, στο πλαίσιο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας (ΚΕΠΠΑ) και βάσει της Συνθήκης ΕΕ, μια κοινή δράση για την καταπολέμηση της διάδοσης φορητών όπλων και ελαφρού οπλισμού.
Προς εφαρμογή της εν λόγω κοινής δράσεως, στις 2 Δεκεμβρίου 2004 το Συμβούλιο εξέδωσε απόφαση ενόψει της συμβολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Οικονομική Κοινότητα των κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) στο πλαίσιο του μορατόριουμ για τα φορητά όπλα και τον ελαφρό οπλισμό. Η απόφαση αυτή εκδόθηκε βάσει της κοινής δράσεως και της Συνθήκης ΕΕ.
Κατά τη συζήτηση του σχεδίου της αποφάσεως αυτής, η Επιτροπή δήλωσε ότι, κατά την άποψή της, αυτή δεν έπρεπε να εκδοθεί βάσει της Συνθήκης ΕΕ και δυνάμει της ΚΕΠΠΑ, αλλ’ αντιθέτως ενέπιπτε στην κοινοτική πολιτική συνεργασίας για την ανάπτυξη και, ειδικότερα, στη Συμφωνία της Κοτονού.
Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή επισήμανε ότι ήδη ετοίμαζε παρόμοια πρόταση χρηματοδοτήσεως στο πλαίσιο της Συμφωνίας της Κοτονού.
Κατόπιν της εκδόσεως της αποφάσεως, η Επιτροπή, εκτιμώντας ότι αυτή δεν εκδόθηκε επί της ορθής νομικής βάσεως, ζήτησε από το Δικαστήριο να την ακυρώσει.
Το Δικαστήριο υπενθυμίζει τη νομολογία του κατά την οποία, σύμφωνα με το άρθρο 47 της Συνθήκης ΕΕ, μέτρο το οποίο μπορεί να θεσπιστεί δυνάμει της Συνθήκης ΕΚ δεν μπορεί να έχει ως νομική βάση τη Συνθήκη ΕΕ. Συνεπώς, έστω και αν ένα μέτρο επιδιώκει συγχρόνως πολλούς σκοπούς ή έχει πολλές συνιστώσες, χωρίς ο ένας να είναι παρακολουθηματικός σε σχέση με τον άλλο, δεν μπορεί να θεσπιστεί βάσει της Συνθήκης ΕΕ εφόσον εμπίπτει επίσης σε αρμοδιότητα που απονέμεται από τη Συνθήκη ΕΚ.
Συναφώς, στην πρώτη αιτιολογική σκέψη της προσβαλλομένης αποφάσεως δηλώνεται ότι η υπέρμετρη και ανεξέλεγκτη συσσώρευση και διάδοση φορητών όπλων και ελαφρού οπλισμού όχι μόνο συνιστά απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά μειώνει και τις προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης, ιδίως στη Δυτική Αφρική.
Η απόφαση εντάσσεται μεν σε μια γενική προοπτική διατηρήσεως της ειρήνης και ενισχύσεως της διεθνούς ασφάλειας, αποσκοπεί όμως ειδικά και στην ενίσχυση των δυνατοτήτων μιας ομάδας αναπτυσσόμενων χωρών για την καταπολέμηση ενός φαινομένου που συνιστά εμπόδιο στη βιώσιμη ανάπτυξη των χωρών αυτών. Συνεπώς, η απόφαση επιδιώκει πολλούς σκοπούς, εμπίπτοντες αντιστοίχως στην ΚΕΠΠΑ και στην πολιτική συνεργασίας για την ανάπτυξη, χωρίς ο ένας εξ αυτών να είναι παρακολουθηματικός σε σχέση με τον άλλο.
Έτσι, το Δικαστήριο συμπεραίνει ότι το Συμβούλιο, εκδίδοντας την απόφαση βάσει της ΚΕΠΠΑ, παρά το ότι αυτή εμπίπτει και στην πολιτική συνεργασίας για την ανάπτυξη, δεν τήρησε το άρθρο 47 της Συνθήκης ΕΕ.
Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση του Συμβουλίου.