Ο Αρειος Πάγος με την υπ’ αριθμ. 230/2004 απόφασή του απέρριψε αίτηση αναίρεσης Τράπεζας κατά απόφασης του Εφετείου Αθηνών το οποίο είχε δικαιώσει υπάλληλό της που υπέβαλε αγωγή ύστερα από την παράλειψη προαγωγής του.
Ο ΑΠ έκρινε ορθή την κρίση του Εφετείου ότι η παράλειψη προαγωγής του σε διευθυντική θέση ήταν κατάφορα άδικη έναντι των προαχθέντων συναδέλφων του και υπήρξε υπέρβαση των ακραίων ορίων του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικα που δεν επιτρέπει την υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης και των χρηστών ηθών.
Επίσης, κρίθηκε ότι υπερτερεί ο εν λόγω υπάλληλος σαφώς των συναδέλφων του σε τίτλους σπουδών, υπηρεσιακή αρχαιότητα, αρχαιότητα κατεχόμενου βαθμού, με πολύ καλές εκθέσεις αξιολόγησης, ενώ είναι ισοδύναμος με τους άλλους υποψηφίους για την ανάληψη θέσης ευθύνης και τη γνώση ξένης γλώσσας.
Ο παραλειφθείς ζητούσε με την αγωγή του να αναγνωριστεί το δικαίωμα προαγωγής του και να λάβει τη διαφορά αποδοχών που δικαιούτο, αλλά και αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης, αιτήματα που έγιναν όλα δεκτά.
Το δικαστήριο έκρινε ότι με την παράλειψη του υπαλλήλου που υπερέχει προφανώς σε προσόντα από άλλο υποψήφιο, παραβιάζονται οι διατάξεις του 281 Α.Κ. και διαπράττεται έτσι αδικοπραγία κατά την έννοια του άρθρου 914 Α.Κ., γι’ αυτό και ο παραλειφθείς δικαιούται να ζητήσει με αγωγή την προαγωγή και την αποζημίωσή του.