Ο Άρειος Πάγος απεφάνθη ότι στην έννοια της οικογένειας των θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων περιλαμβάνονται οι εγγύτεροι και στενά συνδεόμενοι συγγενείς τους, που δοκιμάστηκαν ψυχικά, αδιάφορα αν ζούσαν – ή όχι – μαζί τους. Στους συγγενείς αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι μνηστές των θυμάτων.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου εκδόθηκε με αφορμή υπόθεση θανάτωσης προσώπου από τροχαίο ατύχημα, για την οποία ετίθετο θέμα χρηματικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση, στη διάταξη του Αστικού Κώδικα (άρθρο 932) ορίζεται ότι η χρηματική αυτή ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης.
Αναφέρει ακόμη η απόφαση του ΑΠ ότι «στη διάταξη αυτή δεν προσδιορίζεται η έννοια του όρου οικογένεια του θύματος, προφανώς γιατί ο νομοθέτης δεν θέλησε να διαγράψει δεσμευτικά τα όρια ενός θεσμού, ο οποίος από τη φύση του υφίσταται κατ’ ανάγκη τις επιδράσεις από τις κοινωνικές διαφοροποιήσεις κατά τη διαδρομή του χρόνου».
Και συνεχίζει η δικαστική απόφαση ότι, «κατά την αληθή όμως έννοια της διάταξης, που απορρέει από το σκοπό της θέσπισής της, στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνονται οι εγγύτεροι και στενώς συνδεόμενοι συγγενείς του θανατωθέντος, που δοκιμάστηκαν ψυχικά από την απώλεια του, στην ανακούφιση του ψυχικού πόνου των οποίων στοχεύει η διάταξη, αδιαφόρως αν συζούσαν μεταξύ τους ή διέμεναν χωριστά».
«Υπό την έννοια αυτή, στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνεται και η μνηστή» καταλήγει η απόφαση του ΑΠ.