Η οργάνωση «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» έδωσε στη δημοσιότητα τα πορίσματα της έκθεσης που συνέταξε μετά την επίσκεψη που πραγματοποίησαν τα μέλη της τον περασμένο Φεβρουάριο στα κέντρα κράτησης αλλοδαπών σε Σάμο, Λέσβο, Χίο, Έβρο καθώς και σε περιοχές γύρω από τα λιμάνια της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας, που συνιστούν πύλες εξόδου αλλοδαπών στη δυτική Ευρώπη.
Τα αποτελέσματα των επισκέψεων «ήταν αναμενόμενα και επανειλημμένως έχουν τονιστεί, πολλά χρόνια τώρα, σχετικά με τις συνθήκες υποδοχής μεταναστών, χωρίς χαρτιά και αιτούντων άσυλο, συνθήκες που πρόσφατα έγιναν αντικείμενο υπομνήσεων από ευρωπαϊκά όργανα προς τη χώρα μας».
Στην αναφορά γίνεται μνεία «στα σοβαρά κενά που υπάρχουν στο ευαίσθητο θέμα της διαχείρισης των ασυνόδευτων ανηλίκων, αλλά και στην έλλειψη μεταφραστών που αποκλείει τη διενέργεια πραγματικής εξέτασης αιτημάτων ασύλου (το ποσοστό απόδοσης ασύλου στη χώρα υπολείπεται του 0%)και στην έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης».
Τα βαριά ιατρικά περιστατικά τυγχάνουν περίθαλψης, αλλά η θεραπεία για τις χρόνιες παθήσεις εξαρτάται από την καλή θέληση των γιατρών, οι οποίοι δεν έχουν ξεκάθαρη εικόνα ως προς το βαθμό, που μπορούν να βοηθήσουν τους μετανάστες. Ανησυχίες εκφράζονται για την αδυναμία συνέχισης θεραπειών σε περιπτώσεις φυματίωσης και άλλων χρόνιων παθήσεων ή λοιμώξεων.
«Ενιαίος τρόπος υποδοχής και εξέτασης των μεταναστών δεν υπάρχει», επισημαίνεται στην αναφορά των ΓΧΣ. «Σε κάποιες περιπτώσεις, όλοι οι μετανάστες εξετάζονται σε νοσοκομείο, σε κάποιες άλλες, αυτό γίνεται μόνο όταν υπάρξει σοβαρή ανάγκη ή συγκεκριμένος λόγος. Δεν υπάρχει επίσης, ξεκάθαρη διάκριση ρόλων μεταξύ νομαρχίας, αστυνομίας και νοσοκομείων στα κέντρα κράτησης. Αυτό έχει ως συνέπεια τη μη ύπαρξη αρωγής προς τις ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού».
Όπως σημειώνει η έκθεση, «η απουσία μεταφραστή στα κέντρα δυσχεραίνει την αποτελεσματική χρήση των προσφερόμενων ιατρικών υπηρεσιών και εμποδίζει την πρόσβαση σε εξαιρετικά σημαντικές για τον πληθυσμό πληροφορίες, όπως η διαδικασία ασύλου και το λεπτομερές νομικό καθεστώς. Η παρατήρηση ισχύει για όλα τα κέντρα κράτησης».
Η οργάνωση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα επισημαίνει ακόμα ότι «η απουσία επαγγελματιών ψυχικής υγείας καθιστά μη εφικτή την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και τη διερεύνηση καταστάσεων που χρήζουν περαιτέρω βοήθειας. Η προσφορά ψυχολογικής αρωγής είναι ιδιαίτερα σημαντική για ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (όπως παιδιά, εγκύους, μετανάστες, θύματα βίαιης μεταχείρισης), ειδικά υπό τις αγχώδεις συνθήκες ενός κέντρου κράτησης».
Τέλος, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα χαρακτηρίζουν ότι είναι «ακόμη χειρότερες, από τα κέντρα κράτησης, οι συνθήκες διαβίωσης στον άτυπο καταυλισμό της Πάτρας, που υπάρχει σε συγκεκριμένη περιοχή για περισσότερα από 10 χρόνια. Αποτελείται από «καταλύματα» από χαρτόνια και νάιλον, χωρίς να πληρούνται βασικές συνθήκες υγιεινής, όπως οι τουαλέτες. Ανθούν οι διακινητές ανθρώπων, ενώ τραγικά προβλήματα αντιμετωπίζουν οι ανήλικοι».