Τη ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας, με την οποία η χώρα μας απαντάει και απορρίπτει τους ισχυρισμούς της Λιβύης σχετικά με τα οικόπεδα που έχουν προκηρυχθεί για εξερεύνηση υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης, δημοσιοποίησε ο ΟΗΕ.
Η ρηματική διακοίνωση κατατέθηκε από την Αθήνα στις 5 Αυγούστου και αποτελεί την απάντηση της Ελλάδας στη λιβυκή ρηματική διακοίνωση στα Ηνωμένα Έθνη, στην οποία γινόταν λόγος για παραβίαση της κυριαρχίας της Λιβύης και για παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ενώ αμφισβητείτο η ελληνική θέση για τη μέση γραμμή ανάμεσα στις δύο χώρες.
Προς υποστήριξη των θέσεών της, η ελληνική πλευρά παραπέμπει στους χάρτες των νόμιμων συμφωνιών με Κάιρο και Ρώμη, καθώς και στις αρχές της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Με βάση τα ανωτέρω, απορρίπτει στο σύνολό τους τους ισχυρισμούς που προβάλλει η πλευρά της Λιβύης και επισημαίνει ότι «οι ισχυρισμοί της λιβυκής πλευράς, όπως αντανακλώνται στην προαναφερθείσα ρηματική διακοίνωση, σχετικά με τις ανωτέρω υπεράκτιες περιοχές είναι αβάσιμοι, στερούνται οποιασδήποτε νομικής βάσης και αγνοούν το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει ipso facto και ab initio κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας και των πόρων της στις εν λόγω περιοχές».
Στην απάντηση της Ελλάδας που δημοσιοποιήθηκε από τον ΟΗΕ, μεταξύ άλλων, σημειώνεται: «Όσον αφορά την υποτιθέμενη “συνοριακή γραμμή που χωρίζει τη Λιβύη και τη γειτονική της χώρα, Ελλάδα”, που αναφέρεται στο παράρτημα Ι της ρηματικής διακοίνωσης της μόνιμης αντιπροσωπείας της Λιβύης και απεικονίζεται στους χάρτες 1 και 2 του εν λόγω παραρτήματος, η Ελλάδα θα ήθελε να υπογραμμίσει ότι αυτή η “συνοριακή γραμμή” είναι νομικά αβάσιμη και έχει χαραχθεί με πλήρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται στη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ως εκ τούτου, απορρίπτεται στο σύνολό της».
Υπογραμμίζεται ότι, η Λιβύη έχει υπογράψει τη UNCLOS τον Δεκέμβριο του 1984 κατά τη διάρκεια τελετής στο Παρίσι αλλά δεν την έχει κυρώσει. Αυτό σημαίνει ότι είναι υπογράφουσα χώρα αλλά δεν έχει γίνει συμβαλλόμενο κράτος, μέχρι σήμερα.
