Ο Συνήγορος του Πολίτη εξέτασε υποθέσεις στις οποίες οι δευτεροβάθµιες υγειονοµικές επιτροπές του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας καθιστούν δυσµενέστερη τη θέση προσώπων που προσέφυγαν σε αυτές κατά γνωµατεύσεων πρωτοβάθµιων υγειονοµικών επιτροπών. Ο Συνήγορος, ήδη από τον Σεπτέµβριο του 2013, επεσήµανε προς τη διεύθυνση Αναπηρίας και Ιατρικής της Εργασίας του Ι.Κ.Α.-Ε.Α.Μ. ότι αυτή η πρακτική είναι παράνοµη, επειδή αντιβαίνει στην αρχή της χρηστής και καλόπιστης διοίκησης.
Ειδικότερα αντιβαίνει στον κανόνα σύµφωνα µε τον οποίο η πράξη που εκδίδεται επί προσφυγής του ενδιαφεροµένου δεν επιτρέπεται να οδηγεί στη χειροτέρευση της θέσης του, εκτός εάν οι σχετικές διατάξεις προβλέπουν ρητώς το αντίθετο. Εποµένως, οι δευτεροβάθµιες υγειονοµικές επιτροπές επιτρέπεται να επιδεινώνουν τη θέση του ασφαλισµένου µόνο ύστερα από προσφυγή του ασφαλιστικού οργάνου, ενώ, όταν η προσφυγή ασκείται από ασφαλισµένο, επιτρέπεται µόνο είτε η διατήρηση είτε η βελτίωση της θέσης του.
Τη θέση του Συνηγόρου επιβεβαίωσε µε πρόσφατη απόφασή του (Α΄ Τµήµα, 29/2017) το Συµβούλιο Επικρατείας. Στην απόφαση έγινε κατά πλειοψηφία δεκτό ότι όταν η δευτεροβάθµια υγειονοµική επιτροπή εξετάζει προσφυγή µόνο του ασφαλισµένου και κρίνει ότι η ιατρική του αναπηρία πρέπει να προσδιορισθεί σε ποσοστό υψηλότερο εκείνου που προσδιόρισε η πρωτοβάθµια υγειονοµική επιτροπή, θα δεχθεί την προσφυγή και θα καθορίσει το κατά την κρίση της ποσοστό της ιατρικής αναπηρίας του ασφαλισµένου.
Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή κρίνει ότι η αναπηρία θα έπρεπε να προσδιορισθεί στο ίδιο ή χαµηλότερο ποσοστό, θα απορρίψει την προσφυγή, µε συνέπεια να οριστικοποιηθεί το ποσοστό της ιατρικής αναπηρίας του ασφαλισµένου, που προσδιορίστηκε από την πρωτοβάθµια υγειονοµική επιτροπή.
2. Έγγραφο ΣτΠ – 82 KB
