ΣτΕ Δ΄ επταμ. 806/2025
Πρόεδρος: Σ. Χρυσικοπούλου, Αντιπρόεδρος
Εισηγητής: Ι. Παπαγιάννης, Σύμβουλος της Επικρατείας
Συνδικαλιστικές οργανώσεις και υπάλληλοι προσβάλλουν χωρίς έννομο συμφέρον διαγωνισμό για ανάθεση υπηρεσιών έκδοσης ηλεκτρονικού εισιτηρίου και εξυπηρέτησης επισκεπτών σε αρχαιολογικό χώρο
Τα αιτούντα συνδικαλιστικά σωματεία αρχαιοφυλάκων και αποφοίτων Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης της ίδιας ειδικότητας, καθώς και τα αιτούντα φυσικά πρόσωπα, τα οποία είναι αρχαιοφύλακες-μόνιμοι υπάλληλοι, υπάλληλοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και εν ενεργεία ή διατελέσαντες υπάλληλοι με σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου του Υπουργείου Πολιτισμού, προσέβαλαν σειρά διοικητικών πράξεων με αντικείμενο τη διενέργεια διαγωνισμού για την ανάδειξη αναδόχου σύμβασης υπηρεσιών λειτουργίας συστήματος έκδοσης ηλεκτρονικού εισιτηρίου, διαχείρισης ροών επισκεπτών και εξυπηρέτησης του κοινού μέχρι την είσοδό του στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης των Αθηνών.
Προς θεμελίωση του εννόμου συμφέροντός τους οι αιτούντες ισχυρίστηκαν ότι το έργο που ασκούν ή άσκησαν στο παρελθόν οι ίδιοι ή τα μέλη των αιτούντων σωματείων είναι το έργο που με τις προσβαλλόμενες πράξεις επιδιώκεται να ανατεθεί σε ιδιώτη ανάδοχο. Επίσης ισχυρίστηκαν ότι ότι σε περίπτωση υλοποίησης της ανάθεσης όσοι είναι μόνιμοι υπάλληλοι δεν θα έχουν αντικείμενο εργασίας στην ειδικότητά τους, όσοι συνδέονται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν θα μπορούν να ασκήσουν το έργο που αποτέλεσε αντικείμενο των σπουδών τους και όσοι υπηρετούν ή υπηρέτησαν με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου δυνάμει συμβάσεων, οι οποίες συνάπτονται κατ’ έτος, δεν θα έχουν τη δυνατότητα να συνάψουν νέες συμβάσεις.
Κατά την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, ο καθορισμός του τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας ανάγεται στην κανονιστική σχέση (οργανωτικού χαρακτήρα) μεταξύ κράτους και υπαλλήλων και δεν παρέχει σε αυτούς ή στα συνδικαλιστικά τους όργανα έννομο συμφέρον για τη δικαστική προσβολή των σχετικών πράξεων, εκτός αν οι τελευταίες αφορούν εργασιακά θέματα ή άπτονται της υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων. Τούτο ισχύει και στην περίπτωση που η Διοίκηση επιλέγει να οργανώσει την παροχή της υπηρεσίας με ανάθεση σύμβασης σε οικονομικό φορέα.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι με την ανάθεση της σύμβασης δεν επέρχεται ουσιώδης μεταβολή της υπηρεσιακής κατάστασης ούτε προσβολή εργασιακών δικαιωμάτων του προσωπικού του Δημοσίου που υπηρετεί σε θέσεις αρχαιοφυλάκων στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης Αθηνών.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τους μονίμους και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου υπαλλήλους από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι με την ανάθεση της σύμβασης θα στερηθούν το αντικείμενο της υπηρεσίας τους. Τούτο διότι το περιεχόμενο της σύμβασης περιορίζεται στη λειτουργία του υφιστάμενου συστήματος έκδοσης και διαχείρισης ηλεκτρονικού εισιτηρίου, στον έλεγχο των εισιτηρίων των εισερχομένων στον αρχαιολογικό χώρο και στην εξυπηρέτηση των επισκεπτών έξω από την περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου της Ακροπόλεως Αθηνών και έως το σημείο της εισόδου στον χώρο αυτόν. Αντιθέτως, το υπηρεσιακό αντικείμενο των υπαλλήλων – πέραν ενός μικρού τμήματος που αφορά την έκδοση και τον έλεγχο εισιτηρίων – συνίσταται πρωτίστως στη φύλαξη και προστασία των μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και εγκαταστάσεων, περιλαμβάνει δε ευρύτατο φάσμα καθηκόντων, το οποίο ουδόλως θίγεται από την επίδικη ανάθεση και μάλιστα με τρόπο που να επέρχεται ουσιώδης μεταβολή της υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων.
Τα ανωτέρω ισχύουν και για το προσωπικό που απασχολείται με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Εξ άλλου, μόνο το μελλοντικό και όλως υποθετικό ενδεχόμενο, η σύναψη της επίμαχης συμβάσεως να οδηγήσει σε περιορισμό προσλήψεων προσωπικού ορισμένου χρόνου προς αντιμετώπιση πρόσκαιρων αναγκών δεν αρκεί για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος.
Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση ακυρώσεως ως ασκηθείσα χωρίς έννομο συμφέρον.
