Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε σε πρόσφατη απόφασή του ότι ο Ν. 3054/2002 που καθορίζει το ωράριο λειτουργίας των πρατηρίων υγρών καυσίμων αφορά μόνο τα πρατήρια, τα οποία λειτουργούν με προσωπικό για την εξυπηρέτηση των πελατών τους και όχι τα πρατήρια που έχουν αυτόματα μηχανήματα πώλησης υγρών καυσίμων.
Το ΣτΕ κατέληξε στην εν λόγω απόφαση κατόπιν υποβολής αιτήσεως ακυρώσεως απόφασης του Νομάρχη Αργολίδος με την οποία επιβλήθηκαν διοικητικές κυρώσεις σε πρατηριούχο υγρών καυσίμων, για την οποία διαπιστώθηκε ότι τα αυτόματα μηχανήματα πώλησης υγρών καυσίμων του πρατηρίου της λειτουργούσαν πέραν του καθορισμένου ωραρίου λειτουργίας.
Το ΣτΕ έκρινε ότι ο νομάρχης ερμήνευσε εσφαλμένα το Ν. 3054/2002 (άρθρο 22) που καθορίζει το ωράριο λειτουργίας των πρατηρίων υγρών καυσίμων, ενώ έκρινε ότι λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα και του τρόπου λειτουργίας των αυτόματων μηχανημάτων πώλησης υγρών καυσίμων, δεν υπάρχουν ιδιαίτεροι λόγοι που πρέπει να έχουν ωράριο λειτουργίας.
Κατέληξε δε ότι ούτε από την εισηγητική έκθεση του νόμου 3054/2002, προκύπτει ότι το ωράριο ισχύει και για τα αυτόματα μηχανήματα πώλησης καυσίμων.