Η συζήτηση γύρω από τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών έχει τεθεί στο επίκεντρο του
δημοσίου διαλόγου, μετά και την ανάρτηση του σχετικού νομοσχεδίου στη δημόσια
διαβούλευση με τίτλο «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις».
Και ενώ είναι αλήθεια ότι πρόκειται για θετικό βήμα, καθώς σήμερα ο γάμος δύο
ομόφυλων προσώπων απαγορεύεται, βάσει μιας νομικά επισφαλούς ερμηνείας που έδωσαν
τα δικαστήρια (πρβλ. 1428/2017 ΑΠ), δεν είναι εξίσου αλήθεια ότι ο γάμος των ομοφύλων
προσώπων αποτελεί το τελευταίο ιστορικό βήμα της κοινωνίας πριν την αποκατάσταση της
ισότητας στο γάμο, όπως παρουσιάζεται.
Αντιθέτως, τολμώ να πω ότι εκείνοι που προωθούν τον γάμο των ομοφύλων, είναι
εξίσου αυθαίρετοι ηθικά, με εκείνους που τον εμποδίζουν. Ο γάμος των ομοφύλων είναι
μια νέα αυθαιρεσία και όχι η αποκατάσταση της ισότητας. Και για να το αποδείξω αυτό θα
αναφερθώ εν συντομία σε μια άλλη μορφή γάμου, που δεν αμφισβητεί τον σεξουαλικό
περιορισμό που ισχύει σήμερα, αλλά τον αριθμητικό.
Ο πολυπρόσωπος γάμος είναι μια πραγματικότητα για εκατομμύρια ανθρώπους
διαφορετικής κοινωνικής και πολιτισμικής προέλευσης, πρωτίστως όμως, για τους
μουσουλμάνους, για τους οποίους θεωρείται θρησκευτικά επιτρεπτή πρακτική.
Είναι προφανές, ότι κανείς δεν υποστηρίζει στη χώρα μας τη νομιμοποίηση του
πολυπρόσωπου γάμου, αλλά το ερώτημα που έχει αξία είναι το «γιατί». Γιατί δε θα έπρεπε να επιτραπεί και αυτή η μορφή γάμου; Το Σύνταγμα, άλλωστε, δεν προσδιορίζει την έννοια του γάμου αριθμητικά, όπως δεν την περιορίζει και σεξουαλικά.
Άραγε, ποιο από τα επιχειρήματα υπέρ του γάμου δύο, αλλά ομοφύλων, δεν
ισχύει και για τον γάμο τριών, αλλά μουσουλμάνων;
Μήπως πρόκειται για μια σπάνια και οριακή πρακτική που δεν αξίζει προσοχής;
Μάλλον σπανιότερος είναι ο γάμος ομοφύλων, καθώς ο πολυπρόσωπος γάμος αποτελεί
θεσμό σε περισσότερες χώρες (58 αναφέρει η Βικιπαίδεια, 47 το WorldPopulationReview), από εκείνες όπου επιτρέπεται ο γάμος ομοφύλων (36 σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου).
Μήπως δεν μπορούν να συναινέσουν σε ένα γάμο, περισσότερα από δύο πρόσωπα;
Μήπως αυτοί δεν αγαπούν αρκετά ο ένας τον άλλο; Κι όμως, εκατομμύρια άνθρωποι ήδη ζουν σε τέτοιες σχέσεις.
Μήπως «αυτό δεν είναι γάμος», «δεν είναι φυσιολογικό», «δεν ταιριάζει με τον
πολιτισμό μας»; Σαν κάτι να θυμίζουν αυτές οι φράσεις…
Ένα βολικό και βιαστικό αντεπιχείρημα είναι, ότι πρόκειται για «εκβιασμένη συναίνεση»
των συζύγων (στην περίπτωση των μουσουλμάνων ένας άντρας μπορεί να έχει μέχρι 4
γυναίκες συζύγους, αλλά όχι το αντίστροφο). Όμως, αυτή η χονδροειδής κατηγοριοποίηση
εκατομμυρίων σχέσεων ως προϊόντων εξαναγκασμού, είναι απλά μηχανισμός πολιτισμικής
άμυνας, μέσω του οποίου απεικονίζουμε ως βίαιες τις πρακτικές που μας είναι ξένες.
Έτσι, το ερώτημα τελικώς παραμένει: Γιατί έχουμε στη Βουλή προς ψήφιση νομοσχέδιο
για το γάμο 2 ομοφύλων και όχι 3 μουσουλμάνων; Ίσως, οι μουσουλμάνοι βουλευτές μας να μπορούν να απαντήσουν καλύτερα, αλλά εμένα μου φαίνεται ότι το νομοσχέδιο αυτό έρχεται για να ανακατανέμει προνόμια, όχι για να αποκαταστήσει την ισότητα. Όπως είπε ο
Πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο «προσθέτουμε δικαιώματα σε κάποιους», όχι σε όλους.
Ιωάννης Δημόπουλος
Νομικός
ΠΜΣ Συνταγματικού Δικαίου
