ΑΝΤΏΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΌΣ
Η Εθνική Σχολή Δικαστών ιδρύθηκε με το ν. 2236/1994, έχει ως αντικείμενο την κατάρτιση όσων προορίζονται να διοριστούν σε θέσεις δόκιμων δικαστικών λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ελεγκτικού Συνεδρίου, των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων και των εισαγγελιών τους. Σε χώρες όπως Γερμανία και Ελλάδα, απόφοιτοι νομικών σχολών διαγωνίζονται σε εξετάσεις για να εισέλθουν σε σχολή δικαστών. Οι εξετάσεις είναι υψηλού επιπέδου και επιλέγονται κατά κανόνα οι καλύτεροι. Οι σπουδαστές της Σχολής επιλέγονται μέσω εισαγωγικού διαγωνισμού που διενεργείται κάθε χρόνο. Στις αρμοδιότητες της Σχολής συγκαταλέγεται και η επιμόρφωση των υπηρετούντων δικαστικών λειτουργών, πράγμα που δεν φαίνεται να συμβαίνει επαρκώς . Η Εθνική Σχολή Δικαστών αξίζει την προσοχή και τη συμπαράσταση της Πολιτείας και όλου του νομικού κόσμου της χώρας. Συμβάλλει, στη διάπλαση δικαστών με ανεξάρτητο φρόνημα (και η ανεξαρτησία του δικαστή αποτελεί θεμελιώδες αίτημα του κράτους δικαίου), η καλή λειτουργία και η αποτελεσματικότητα αυτής της Σχολής είναι ζωτικής σημασίας για το νομικό μας πολιτισμό. Οι δυσλειτουργίες της Θέμιδας, ο τεράστιος όγκος δικογραφιών που συσσωρεύονται στα δικαστήρια, οι ρυθμοί χελώνας με τους οποίους κινείται η δικαιοσύνη (εγγίζουν συχνά τα όρια της αρνησιδικίας) είναι οι βασικότεροι παράγοντες απογοήτευσης ακόμη και των ίδιων των δικαστών.
Η Σχολή Δικαστών είναι το φυτώριο και η ελπίδα της Δικαιοσύνης και σε κατάληξη και του Τόπου .Μέχρι σήμερα έχει αποδώσει άριστο έργο και οι απόφοιτοι της έχουν τα ανάλογα προσόντα να επιτελέσουν την υψηλή αποστολή τους. Η Σχολή Δικαστών δεν είναι Πανεπιστημιακό Ίδρυμα, ούτε έχει στόχευση στην έκδοση μεταπτυχιακών τίτλων. Εκείνο που απαιτείται είναι Η επαφή του υποψήφιου δικαστή με την ζώσα πραγματικότητα και τούτο παράλληλα με την θεωρητική επιμόρφωση και εδώ χρειάζεται οι καθηγητές της Σχολής να είναι άνθρωποι προεχόντως της πράξης, δηλαδή μαχόμενοι νομικοί είτε αυτοί είναι πανεπιστημιακοί ,είτε δικηγόροι, είτε δικαστικοί λειτουργοί. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να γίνει ακόμη περισσότερο άνοιγμα στα μαθήματα της Σχολής σε σύγχρονες τεχνικές και εξελίξεις . Από την μελέτη αποφάσεων νέων δικαστών ,ως συντάκτης επιστημονικού περιοδικού, διαπιστώνω με χαρά σε συντριπτικό αριθμό υψηλότατο επιστημονικό επίπεδο, όμως ενίοτε και κάποια δυσκολία στην ουσιαστική προσέγγιση των ζητημάτων που τίθενται στην υπόθεση.
Η Σχολή πρέπει έν όψει και της συγκυρίας να εντάξει σε αποφασιστικό βαθμό την ψηφιακή δικαιοσύνη στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες της, έτσι ώστε οι νέοι Δικαστές να είναι εφοδιασμένοι με όλα εκείνα τα μέσα για να αντιμετωπίσουν την νέα αυτή πρόκληση στο χώρο απονομής της Δικαιοσύνης. Οι σπουδαστές της ΕΣΔΙ, οι αυριανοί δικαστικοί λειτουργοί, έχουν μεν μελετήσει πολύ, δουλεύουν σκληρά, αγχώνονται, έχουν αίσθηση καθήκοντος και επίγνωση του λειτουργήματός τους, όμως πρέπει να εκπαιδευτούν κυρίως σαν δικαστές της πράξης και όχι σαν υποψήφιοι διδάκτορες ή μεταπτυχιακοί φοιτητές.
Στα καθήκοντα των Ηγεσιών της Δικαιοσύνης, όλων των κλάδων, θα έπρεπε να κάνουν από κοινού στους σπουδαστές σεμινάρια για τα φλέγοντα ζητήματα της Δικαιοσύνης. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει με την Ηγεσία του Δικηγορικού Σώματος και του ΝΣΚ . Εξέχουσες προσωπικότητες θα μπορούσαν να καλούνται να μιλήσουν στην Σχολή και αναφέρομαι σαν παράδειγμα στην Προέδρο της Ακαδημίας Αθηνών καθηγήτρια κ Άννα Μπενάκη ,στην τ. πρύτανη καθηγήτρια κ Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ ,στον Ακαδημαϊκό κ Νανόπουλο έτσι ώστε οι μαθητές της Σχολής να αποκτήσουν την επαφή με αυτού του επιπέδου προσωπικότητες.
Θεωρώ απαράδεκτο ότι στην Σχολή Δικαστών δεν έχουν ενταχθεί και οι Ειρηνοδίκες, πράγμα που πρέπει να γίνει άμεσα, εν όψει του τεράστιου όγκου και βαρύτητας των υποθέσεων που καλούνται να διαχειριστούν .
Πιστεύω ότι το σύστημα επιλογής για την εισαγωγή στη Σχολή Δικαστών πρέπει να βελτιωθεί και να μεταβληθεί ο τρόπος επιλογής
Συμπερασματικά η εκπαίδευση των δικαστών στην ΕΣΔΙ είναι άριστη νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερο εκσυγχρονισμό και επαφή με την ζώσα πραγματικότητα.
