L:Ποιες πιστεύετε ότι θα πρέπει να είναι οι νέες κατευθύνσεις τον Δ.Σ. όσον αφορά στα μέτρα που θα βοηθήσουν στην ομαλή πρόοδο και τη μοντέρνα πρακτική του δικηγορικού επαγγέλματος?
κ.Βερβεσός:Η πρακτική της δικηγορίας αλλάζει με γοργούς ρυθμούς. Ο Δικηγορικός Σύλλογος έχει ακόμα τα περιθώρια να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις ραγδαίες αλλαγές που πρόκειται να επέλθουν στο επάγγελμα, ώστε να μπορέσει να καθορίσει τους όρους ανταγωνισμού, και vα μη μείνει απλός παρατηρητής των εξελίξεων.θα παραμείνει έτσι, ένα συνδικαλιστικό όργανο διεκδίκησης και ουχί ένας εξωραϊστικός σύλλογος που απλός υπάρχει. Έχει λοιπόν τη δυνατότητα μέσα από νομοθετικές εισηγήσεις, ευρωπαϊκές διασυνδέσεις με το συνδικαλιστικό φορέα των Ευρωπαίων Δικηγόρων μέσα από μία σειρά μαχητικά μέτρα να καθορίσει τις εξελίξεις βάσει της νέας τεχνολογίας που επέρχονται στο χώρο των δικηγορικών υπηρεσιών. Ο Σύλλογος μπορεί να δημιουργήσει ένα αξιόπιστο σύστημα νομικής πληροφορικής για τους δικηγόρους και γενικότερα για όσους θέλουν να έχουν μια πληροφόρηση μέσω των συστημάτων της νέας τεχνολογίας, β) Να δώσει έγκαιρη και έγκυρη πρόσβαση στην πληροφορία, ώστε ο δικηγόρος να ξοδεύει λιγότερο χρόνο με την ανεύρεση της απαραίτητης πληροφορίας και να ασχολείται με τη σύνταξη του δικογράφου και να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του προς χάρη του πελάτη ή του εαυτού του, γ) Να δώσει στον δικηγόρο δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, που δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα. Επίσης, ο σύλλογος πρέπει να εξασφαλίσει ομαδική κοινωνική ασφάλιση στα μέλη του και να καλύψει μια σειρά από σύγχρονες ανάγκες των δικηγόρων όχι μόνον ιατροφαρμακευτικής κάλυψης όσο κυρίως σε άλλους τομείς προστασίας όπως η μητρότητα, οδοντιατρική περίθαλψη κ.λπ για τα οποία δεν παρέχεται επαρκής κάλυψη σήμερα. Πιστεύω ακόμα ότι πρέπει να αναπτύξει μια επενδυτική λογική, δηλαδή να παρέχεται η δυνατότητα να επενδύει ο δικηγόρος ώστε όταν θα βγει στη σύνταξη να μπορεί να λάβει ένα απόθεμα ή να κάνει χρήση αμοιβαίων κεφαλαίων για να μπορεί να έχει οικονομική ενίσχυση στις δύσκολες φάσεις της δικηγορίας του ή στην κάλυψη απώλειας εισοδήματος όταν αρρωσταίνει κ.ο.κ., όταν δεν μπορεί να αντεπεξέλθει για λόγους ανωτέρας βίας στην εντολή του πελάτη του. Ο δικηγορικός σύλλογος θα πρέπει τέλος να εκκαθαρίσει το μητρώο του, ώστε να αποδειχτεί ποιοι πρέπει να ασκούν τη δικηγορία και ποιοι όχι, αλλά και τέλος να βοηθήσει τους οικονομικά ασθενέστερους και νεοεισαγόμενους στο δικηγορικό επάγγελμα.
L:Σε ποια σημεία αναμένεται να αλλάξει η φυσιογνωμία του δικηγορικού επαγγέλματος ενόψει της ευρωπαϊκής ενοποίησης?
κ.Βερβεσός:Είναι προφανές ότι ζητήματα που έχουν να κάνουν με δικηγόρους Αθηνών και επαρχιών, και με το ζήτημα της νομιμοποίησης και της υποχρεωτικής συμπαράστασης των δικηγόρων εκτός έδρας Πρωτοδικείου θα τελειώσουν. Επίσης θα αρχίσουν σιγά-σιγά στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ενοποίησης να τροποποιούνται, μεγάλες δικηγορικές εταιρίες οι οποίες θα επιδιώξουν να μετεξελιχθούν σε κεφαλαιουχικού τύπου είτε με απλή μορφή, είτε μέσω εταιριών δικηγόρων που θα εξαγοράζουν και θα συγχωνεύονται μαζί τους. Θα μπουν στην αγορά και θα προσπαθήσουν να πάρουν ένα κομμάτι της δικηγορικής ύλης. Πρέπει λοιπόν, πριν αυτές έρθουν, να υπάρξουν οργανωμένες ελληνικές δικηγορικές εταιρίες οι οποίες θα μπορούνε να ανταγωνιστούν αξιόπιστα και φερέγγυα τόσο σο επίπεδο δικηγόρων όσο και σε επίπεδο εξοπλισμού και υποδομής. Εάν δεν το αντιληφθούν αυτό σύντομα τα σημερινά ελληνικά δικηγορικά γραφεία, οι Αμερικανικές, οι ευρωπαϊκές εταιρίες και οι ανά το κόσμο εταιρίες που θα εγκατασταθούν εδώ θα φέρουν μαζί τους δικούς τους δικηγόρους, Επίσης, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ενοποίησης μια σειρά από θέματα που έχουνε να κάνουν με ζητήματα κάποιων δικηγόρων όπως αυτών που η κύρια δικηγορική πρακτική τους αποτελείται από την παράσταση στα συμβόλαια, θα τεθεί ζήτημα του χαρακτηρισμού ως έμμεσων φόρων συγκεκριμένων παρακρατήσεων, τα αποθεματικά των ταμείων θα χρειασθεί να γίνει αναλογιστική μελέτη ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα όταν θα χρειαστούν σύνταξη οι συνάδελφοι. Τέτοια θέματα θα προκύψουν παρά πολλά.
L:Ανταποκρίνεται ο σημερινός ρόλος του Δ.Σ,Α, στις προσδοκίες των νέων δικηγόρων?
κ.Βερβεσός:Εγώ πιστεύω ότι όντως ο Δ.Σ.Α. έχει παραμελήσει τις ανάγκες των νέων Δικηγόρων. Δυστυχώς όμως από τους 25 συμβούλους μόνο 3 σύμβουλοι είναι κάτω των 40 ετών. Όλοι οι υπόλοιποι είναι 40 ετών και πάνω. Δεν υπάρχει ουσιαστική συνδικαλιστική διεκδίκηση και το κυριότερο όλα τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με λύσεις βραχυπρόθεσμης ισχύος, ώστε να διαφαίνεται καθαρά ο κίνδυνος να βρεθούμε κάποια στιγμή σε αδιέξοδο αφού δεν θα έχουμε προβλέψει και δεν θα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του αύριο. Δεν μπορούμε να αφήνουμε ναρκισσιστικά ορισμένους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν τέτοιες αντιλήψεις να αμφισβητούν το δικό μας αύριο. Και κάποτε πρέπει να αντιληφθούμε ότι δε μπορεί το «χθες» να διοικεί το σήμερα. Ότι τα προβλήματα των νέων δικηγόρων δεν έχουν τύχει ουσιαστικής λύσης από το Δ.Σ.Α. , δεν χρειάζεται να το πω εγώ, είναι
γενικώς πασίδηλο, που παρέλκει η όποια δική μου επιβεβαιωτική τοποθέτηση.
L:Είναι δυνατή η διαπαραταξιακή συνεργασία στα πλαίσια επίτευξης κοινών στόχων?
κ.Βερβεσός:Πρέπει να καταργηθούν οι παρατάξεις. Πρέπει να θεσπισθεί ενιαίο ψηφοδέλτιο. Μόνο μεταξύ διαφορετικών συνδικαλιστικών αντιλήψεων και απόψεων δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία και επικοινωνία. Η λύση στη δημοκρατία μεταξύ αντίθετων απόψεων επιλύεται στις εκλογές. Κατά τα λοιπά σε μία σειρά από καθημερινά, τρέχοντα ζητήματα, η συνεργασία και η επικοινωνία είναι ο κανόνας.
L:Ποια η πιο θετική και ποια η πιο αρνητική επιλογή της σημερινής διοίκησης του Δ.Σ.Α.?
κ.Βερβεσός:Υπάρχουν πολλές αρνητικές επιλογές και η πιο αρνητική επιλογή είναι να μην κάνεις τίποτε. Αρνητική επιλογή είναι η απλή διαχείριση της κρίσης των σημερινών προβλημάτων από τον Δ.Σ,Α. Το Δ.Σ. παρακολουθεί τη λειτουργία και την πορεία του προβλήματος όμως ο Πρόεδρος καθορίζει τα πάντα. Η βασική λάθος επιλογή της ηγεσίας είναι ότι δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αφήνει να επιδεινώνεται η κατάσταση και να κάνει μόνο διαχείριση, αφού βρισκόμαστε σε προϊούσα επαγγελματική κρίση και αυτός εν είδει στρουθοκαμήλου έχει βάλει το κεφάλι βαθιά στην άμμο και δεν κοιτά από έξω τι συμβαίνει.
Η πιο αρνητικά (πρακτικά) επιλογή ήταν το γεγονός ότι επέτρεψε να εγγραφούν στα μητρώα ασκουμένων κατά χιλιάδες φοιτητές αλλοδαπών πτυχίων Πανεπιστημίων εξωτερικού οι οποίοι πλέον θα δώσουν νέο τοπίο προς τη δικηγορία, διότι, μαζικά γράφτηκαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν τελειώσει πανεπιστήμια χωρίς να έχουν 4ετή κύκλο σπουδών, με 2 χρόνια σε κάποια κολέγια των Αθηνών και 2 χρόνια σε Πανεπιστήμια αμφιβόλου ακαδημαϊκής βαρύτητας στα οποία το ΔΙΚΑΤΣΑ τους ξαναστέλνει στο 2° έτος νομικής μετά την αποφοίτηση τους από τα πανεπιστήμια αυτά, για να ολοκληρώσουν τη νομική σχολή σχεδόν απ’ την αρχή. Και παρουσιάστηκε έτσι το τραγελαφικό φαινόμενο, φοιτητές νομικής 2ετούς φοίτησης να είναι ασκούμενοι δικηγόροι και να «τρέχει» ταυτόχρονα ο χρόνος ασκήσεως τους, και να έχουν ένα προνομιακό πλεονέκτημα σε σχέση με τους συναδέλφους που
είχαν τελειώνει τη Νομική Αθηνών και Κομοτηνής οι οποίοι δεν είχαν χρονική δυνατότητα να κάνουν άσκηση ταυτόχρονα με τις προπτυχιακές σπουδές τους. Δυστυχώς ο Δικηγορικός Σύλλογος, άνοιξε τις πόρτες και έγραψε μαζικά αυτούς τους Δικηγόρους και έτσι από την μία μεριά μιλάνε για βασικό πληθωρισμό, από την άλλη «άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου», ταυτόχρονα εγγράφουν στα μητρώα τους συνταξιούχους δικαστές, χωροφύλακες,, δημόσιους υπαλλήλους, δεν εκκαθαρίζουν το Μητρώο. Αυτοί οι δικηγόροι που θα βγουν στη δικηγορική αγορά πλέον θα δημιουργήσουν ένα φαινόμενο υπερπληθωρισμού και όχι πληθωρισμού για τον οποίο σήμερα μιλάμε και θα αλλάξουν οι όροι των δεδομένων. Και διαπιστώνουμε καθημερινά στα πειθαρχικά τμήματα τον ανταγωνισμό να έχει υπερβεί κάθε έννοια όχι μόνο δικηγορικής δεοντολογίας, αλλά κάθε έννοια ανθρωπίνου δεοντολογίας.
H πιο θετική επιλογή της διοικήσεως θα έλεγα ότι ήταν η προσπάθεια και ο αγώνας που έκανε να μην δημιουργηθούν περιφερειακά πρωτοδικεία στην Αγία Παρασκευή και στο Περιστέρι, όπως προβλεπόταν το αρχικό σχέδιο, και να πιέσει ώστε να παραμείνει η συγκεκριμένη δικηγορική ύλη στο Πρωτοδικείο Αθηνών, αφού πράγματι, η λειτουργία πολλών πρωτοδικείων θα δημιουργούσε ένα τεράστιο χάος, τόσο στη δικηγορία όσο και στα νέα αυτά πρωτοδικεία και στους πολίτες της Αθήνας οι οποίοι θα ταλαιπωρούνται περισσότερο όπως άλλωστε και οι δικηγόροι, θέλω να επισημάνω τα θετικά της ηγεσίας του δικηγορικού συλλόγου, όπως επίσης και τo γεγονός ότι συνέβαλε και προώθησε την δημιουργία και θέσπιση του Ειδικού Διανεμητικού Λογαριασμού για τους νέους δικηγόρους παρόλο που δεν ήταν δική της θέση και δεν συνηθίζεται σήμερα ένας άνθρωπος από μια συγκεκριμένη παράταξη και ένα ιδεολογικό χώρο να στηρίζει επιλογές άλλων. Αυτό το καταλογίζω στα θετικά του προέδρου. Σε αυτό το σημείο πράγματι οφείλω να ομολογήσω ότι είναι από τα θετικότερα σημεία της διοίκησης του Δικηγορικού Συλλόγου και πρέπει να είμαι αντικειμενικός. Τέλος στα θετικά της σημερινής ηγεσίας αναγνωρίζω τον αγώνα για τη διατήρηση της αμοιβής από τα συμβόλαια.
L:Ποια θα είναι η θέση σας στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση? Θα παραμείνετε υποψήφιος Σύμβουλος?
κ.Βερβεσός:Αυτή η ερώτηση είναι προσωπική. Στις επόμενης εκλογές θα είμαι οπωσδήποτε υποψήφιος. Δεν έχω καμία ιδιαίτερη αγωνία να είμαι πρόεδρος. Πιστεύω βέβαια πως όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά έχουν φιλοδοξίες και είναι ψέματα να λέει κάποιος ότι ασχολείται μόνο για το καλό των υπολοίπων. Οπωσδήποτε η φιλοδοξία είναι κινητήριος δύναμη της ιστορίας.
Η δική μου φιλοδοξία είναι να μπορέσω να είμαι όσο μπορώ πιο πολύ κοντά στα προβλήματα των δικηγόρων και κάποια στιγμή να είμαι και υποψήφιος πρόεδρος όταν για κάτι τέτοιο θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες. Φιλοδοξία μου είναι να δυνηθώ να συμβάλλω στην επίλυση κάποιων χρονιζόντων προβλημάτων του κλάδου, συνδέοντας το όνομά όχι με το τίτλο, αλλά με το να δρομολογήσω μία νέα πορεία στον πάλαι ποτέ πρώτο Επιστημονικό Σύλλογο της χώρας.
Θέλω να είμαι υποψήφιος και μακάρι να είμαι και Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου γιατί πιστεύω ότι στο Δ.Σ.Α. η εξουσία του Προέδρου είναι πάρα πολύ μεγάλη και δυστυχώς η ευτυχώς το σύστημα είναι προεδροκεντρικό. Εάν δεν είσαι Πρόεδρος δεν μπορεί να λύσεις μια σειρά από προβλήματα. Τώρα το να είσαι στη διοίκηση οπωσδήποτε συμβάλλεις, αλλά δεν είσαι εκείνος που καθορίζει τις επιλογές του Δικηγορικού Συλλόγου. Μόνο η προεδρία δίνει αυξημένες εξουσίες και τη δυνατότητα να μπορείς να παρέμβεις κατά τρόπο ουσιαστικό για τη λύση των προβλημάτων. Πιστεύω ότι είναι σημαντική η θέση του Προέδρου και για αυτό και φιλοδοξία μου είναι κάποια στιγμή να μπορώ να χρησιμοποιήσω τις διευρυμένες δυνατότητες που αναδίδει η θέση. Τώρα αν θα βάλω υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές ή όχι θα το δούμε. Όταν θα το επιτρέπουν οι συνθήκες θα σκεφθώ την υποψηφιότητα ως Πρόεδρος πολύ σοβαρά. Νομίζω ότι είμαι ήδη αρκετά ώριμος και γνωρίζω τα προβλήματα, έχω να προτείνω κάποιες λύσεις, ώστε όταν με τιμήσουν οι συνάδελφοι μου με την ψήφο τους και αναδειχθώ στο ύπατο αξίωμα, που θα είναι μια μεγάλη τιμή για μένα, να είμαι σε θέση να ανταποκριθώ στην πρόκληση αυτή. Τώρα, το αν και το πότε θα γίνει αυτό είναι θέμα το οποίο δεν εξαρτάται από μένα μόνο αλλά και από μια σειρά πραγμάτων.
Εδώ όμως δεν κρύβω από κανένα ότι έχω αυτές τις φιλοδοξίες και όποιος υποστηρίζει ότι διόλου δεν τις έχει, απλά κοροϊδεύει τους συναδέλφους του και τον εαυτό του. Όλοι όσοι ασχολούμεθα έχουμε μια ευγενή φιλοδοξία να πετύχουμε περισσότερα για τους δικηγόρους, αλλά η φιλοδοξία δεν είναι να γίνεις Πρόεδρος, η φιλοδοξία είναι να φύγεις με ένα καλό όνομα. Πρόεδροι από το Δικηγορικό Σύλλογο πέρασαν πάρα πολλοί, λίγοι έμειναν. Φοβάμαι ότι ο μόνος που έχει μείνει στην ιστορία του Δικηγορικού Συλλόγου μέχρι σήμερα είναι ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος Όσο και αν έχω διαφωνήσει με το πρόσωπο του και όσο κι αν έχω έρθει σε ρήξεις όταν ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης, ήταν ο καλύτερος πρόεδρος του Δ.Σ.Α. Ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος έλυσε τα προβλήματα των δικηγόρων της εποχής εκείνης άπαξ δια παντός. Κανένας άλλος πρόεδρος δεν μπόρεσε να κάνει τόσα πολλά για τους δικηγόρους. Ακόμα και σήμερα, 20 χρόνια μετά την αποχώρηση του από την προεδρία, βιώνουμε και καρπωνόμαστε και εμείς τα αποτελέσματα της, π.χ. το 80%, η σύνταξη του εφέτη, το Ταμείο Συνεργασίας, ακόμη και οι μεγάλες συντάξεις που έχουμε από τα ταμεία μας σε σχέση με άλλους κλάδους, Δηλαδή, μια σειρά από προνόμια τα οποία μας τα «κληροδότησε» ακόμα και μετά από 20 χρόνια.
Μακάρι και εγώ να μπορούσα 20 χρόνια που θα έχω φύγει από το Σύλλογο να μπορούνε οι συνάδελφοί μου να βιώνουν κάποια από τα πράγματα που εγώ θα έχω πετύχει μαζί με άλλους συναδέλφους και φίλους που τόσα χρόνια προσπαθούμε σαν μια ενωμένη δύναμη ανθρώπων να λύσουμε τα διάφορα προβλήματα. Εδώ θέλω να επισημάνω ότι δεν είναι μόνο ένα πρόσωπο είμαστε μια συλλογική προσπάθεια που τόσα χρόνια από το χώρο της Ένωσης Δικηγόρων κι απ’ το πανεπιστήμιο ακόμα προσπαθούμε να αλλάξουμε την αντίληψη των συναδέλφων και των ιθυνόντων και να επηρεάσουμε τους χειρισμούς τους στην κατεύθυνση εκείνη που να αλλάξει ο βιωμένος σήμερα συνδικαλισμός ΚΑΙ Η ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΣΚΟΥΝ ΑΥΡΙΟ.