Ο κ. Νεκτάριος Εμμ. Βαζαίος είναι εφέτης και πρόεδρος του Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Αθηνών.Γεννήθηκε στις 3-10-1950 στην Αθήνα και απεφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών με βαθμό πτυχίου «άριστα».Στο Δικαστικό Σώμα εισήλθε το 1980 μετά από διαγωνισμό στον οποίο διακρίθηκε ως ο πρώτος επιτυχών.Κατά τις περιόδους 1995-1996 και 1996-1998 διετέλεσε μέλος του συμβουλίου διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών ενώ από το 1990 έως το 1998 εκλεγόταν διαρκώς στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Είναι έγγαμος με έναν γιο.
1. Κύριε πρόεδρε της τριμελούς διοίκησης από τη σημερινή σας θέση αλλά και από αυτήν του απλού μέλους της διοικήσεως που διατελέσατε στο παρελθόν είναι αναμφίβολο ότι γνωρίζετε τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του θεσμού καλύτερα από τον καθένα.Ποια είναι τα προβλήματα της Δικαιοσύνης στην επίλυση των οποίων βοήθησε η αυτοδιοίκηση και ποια αυτά που τυχόν δημιούργησε και πως μπορούν να αντιμετωπιστούν;
Η αυτοδιοίκηση των δικαστηρίων,που έχω την τιμή να υπηρετώ για τρίτη φορά είναι θεσμός άμεσα συναρτημένος προς την ανεξαρτησία των δικαστών. Από της εφαρμογής της,το 1994,επί υπουργίας Γ. Κουβελάκη είναι γεγονός,ότι εμπεδώθηκε ακόμα περισσότερο η δικαστική ανεξαρτησία και ενισχύθηκε το ελεύθερο φρόνημα των δικαστών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε σχέση με τους
δικαστικούς υπαλλήλους μειώθηκαν οι εργασιακές εντάσεις και αποκαταστάθηκε καλλίτερο κλίμα συνεργασίας εκατέρωθεν κατανόησης. Υπάρχουν βεβαίως προβλήματα στην Δικαιοσύνη, που η αντιμετώπισή τους όμως δεν ανήκει στην ευθύνη των διοικήσεων των δικαστηρίων, αλλά στην ευθύνη της εκτελεστικής εξουσίας, που πρέπει επιτέλους να επιδείξει περισσότερο ενδιαφέρον και βούληση για την επίλυσή τους.
2.Οκτώ χρόνια μετά τη θέσπιση και εφαρμογή του θεσμού της αυτοδιοίκησης των μεγάλων δικαστηρίων και εισαγγελιών της χώρας,τάσσεστε υπέρ της συνέχισης,της κατάργησης ή της ισχυροποίησης του;
Σαφώς υπέρ της συνέχισης του θεσμού,αλλά και υπέρ της ισχυροποίησης και διεύρυνσής,με επέκταση των αρμοδιοτήτων των συμβουλίων διεύθυνσης των δικαστηρίων μέσω των ολομελειών τους.Είναι ακατανόητο να μην εμπιστεύεται η Πολιτεία τους δικαστές,τον ευρύτερο αυτοκαθορισμό της λειτουργίας των δικαστηρίων,διοικητικό, πειθαρχικό, οικονομικό, στα οποία υπηρετούν, όταν η ίδια τους εμπιστεύεται το ύψιστο λειτούργημα της απονομής του δικαίου,εξικνούμενο μέχρι της δυνατότητας της ισόβιας στέρησης της ελευθερίας συνανθρώπων μας.
3.Ενόψει της Συνταγματικής Αναθεωρήσεως έχετε την άποψη ότι ο θεσμός και οι ενδεχόμενες τροποποιήσεις του πρέπει να κατοχυρωθούν και συνταγματικά;
Η συνταγματική κατοχύρωση οπωσδήποτε δεν θα έβλαπτε χωρίς,κατά τη γνώμη μου,αυτό να σημαίνει, ότι από την έλλειψη συνταγματικής κατοχύρωσης γεννάται κίνδυνος κατάργησης, υποβάθμισης ή αλλοίωσης του θεσμού.Η αυτοδιοίκηση, σύμφυτη προς την δικαστική ανεξαρτησία,είναι κατάκτηση ελευθερίας και δημοκρατίας και ενδεχόμενη κατάργηση ή υποβάθμισή της θα αποτελούσε πλήγμα κατά του θεσμικού ιστού που συνιστά το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
4.Πιστεύετε ότι θα πρέπει πράγματι να υπάρξει αυστηρός περιορισμός στον αριθμό των υποψηφίων που έχουν δικαίωμα να μετέχουν στην διοίκηση;
– Αναφέρομαι σε απόψεις που υποστηρίζουν ότι τα δύο από τα τρία μέλη της διοικήσεως θα πρέπει να είναι υψηλού βαθμού (π.χ. πρόεδροι πρωτοδικών για το Πρωτοδικείο) ή ακόμη και να ανήκουν σε υψηλότερο δικαστήριο και να εκλέγονται από την ολομέλεια αυτού.
Οι δικαστές με το υψηλό αίσθημα ευθύνης που τους διακρίνει,και το οποίο είναι παράγωγο του χρέους, που καθημερινά επιτελούν έχουν αποδείξει σε όλες τις μέχρι τώρα εκλογές των διοικήσεων των δικαστηρίων,ότι και τις παραδόσεις του δικαστικού σώματος τιμούν και όλες τις κρίσιμες για την ομαλή λειτουργία του θεσμού παραμέτρους συνεκτιμούν. Εκλογή τέλος προς διοίκηση των δικαστηρίων υψηλότερου βαθμού ή από ανώτερους δικαστές,δηλαδή από δικαστές άλλου δικαστηρίου, προδήλως συνιστά κατάλυση της αυτοδιοίκησης.
5. Θα ήθελα τη θέση σας σχετικά με τη δυνατότητα των δικαστών και των εισαγγελέων να μετέχουν ταυτόχρονα τόσο στα όργανα αυτοδιοίκησης όσο και στις δικαστικές ενώσεις.Κάτι τέτοιο το θεωρείται θεμιτό ή όχι.
Έχω υπηρετήσει και την αυτοδιοίκηση και τον δικαστικό συνδικαλισμό.Οι θεσμοί είναι σαφώς διακριτοί. Τα συμβούλια διεύθυνσης αποτελούν υπηρεσιακά όργανα εν στενή έννοια, οι δικαστικές ενώσεις όργανα εξυπηρέτησης επαγγελματικών επιδιώξεων. Η σύμπτωση στο πρόσωπο κάποιου δικαστή και των δύο ιδιοτήτων πιστεύω, ότι εμπλουτίζει την δυναμική των οργάνων.
6. Πως κρίνεται την επέκταση του θεσμού της αυτοδιοίκησης και σε άλλα δικαστήρια πέρα από τα τρία μεγάλα στα οποία εφαρμόζεται τα 8 τελευταία χρόνια.
Η δυνατότητα ανάδειξης διοικήσεων με εκλογική διαδικασία αυτονοήτως προϋποθέτει ενάριθμη δικαστική υπηρεσία, ώστε η εκλογική διαδικασία να έχει νόημα και πρακτικό ενδιαφέρον.