Το 2015, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε κανονισμό που αφορά, ιδίως, τη διαχείριση των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας της επόμενης ημέρας και της ίδιας ημέρας.
Σε αυτόν, καθόρισε τις κοινές μεθοδολογίες που σχετίζονται με τον υπολογισμό της διαζωνικής χωρητικότητας της επόμενης ημέρας και της ίδιας ημέρας σε κάθε σχετική περιοχή. Η «βασική» περιοχή υπολογισμού χωρητικότητας περιλαμβάνει το Βέλγιο, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Κροατία, το Λουξεμβούργο, την Ουγγαρία, την Ολλανδία, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία και τη Σλοβακία.
Οι διαχειριστές συστημάτων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας της «κεντρικής» περιοχής έπρεπε να εκπονήσουν προτάσεις για μεθοδολογίες υπολογισμού της χωρητικότητας
στην αντίστοιχη περιοχή τους και να τις υποβάλουν στις αρμόδιες εθνικές ρυθμιστικές
αρχές προς έγκριση. Στη συνέχεια, οι εθνικές αρχές έπρεπε να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με τις προτάσεις· σε αντίθετη περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Αρχή για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας (ACER) θα έπρεπε να λάβει απόφαση.
Στην παρούσα υπόθεση, στις 21 Φεβρουαρίου 2019, η ACER εξέδωσε απόφαση σχετικά με το θέμα αυτό. Ωστόσο, η αρμόδια γερμανική εθνική αρχή, η Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen (BNetzA), άσκησε προσφυγή κατά της εν λόγω απόφασης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2022, το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την εν λόγω απόφαση. Ωστόσο, το 2023, η επιτροπή προσφυγών της ACER επιβεβαίωσε την αρχική απόφαση.
Η BNetzA (υπόθεση T-600/23) και η Γερμανία (υπόθεση T-612/23) άσκησαν προσφυγή κατά της δεύτερης απόφασης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.
Η BNetzA και η Γερμανία υποστηρίζουν, κατ’ ουσίαν, ότι η ACER δεν μπορεί να υποβάλει τον υπολογισμό της χωρητικότητας ενός εσωτερικού στοιχείου δικτύου που επηρεάζεται σημαντικά από διαζωνικές ανταλλαγές, υπό την προϋπόθεση της διενέργειας ανάλυσης οικονομικής αποδοτικότητας και εκτίμησης των επιπτώσεων της αύξησης του ορίου για την ένταξη («οι αμφισβητούμενες απαιτήσεις»).
Στην απόφαση που εξέδωσε σήμερα, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι δεν έχει βάση ο ισχυρισμός της ACER ότι εκτός από την απαίτηση της σημαντικής επίδρασης των διαζωνικών ανταλλαγών, θα μπορούσαν να εισαχθούν και άλλες απαιτήσεις στις επίμαχες απαιτήσεις, προκειμένου να προσδιοριστούν τα εσωτερικά στοιχεία του δικτύου που πρέπει να θεωρούνται «κρίσιμα» και, ως εκ τούτου, να συμπεριληφθούν στον υπολογισμό της χωρητικότητας. Η λύση αυτή προκύπτει από την κυριολεκτική, συμφραζόμενη και τελεολογική ερμηνεία, από το Γενικό Δικαστήριο, των διατάξεων που αφορούν την ταξινόμηση των εσωτερικών στοιχείων του δικτύου ως «κρίσιμων».
Επιπλέον, όταν οι διαχειριστές συστημάτων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας έχουν επιτύχει την ελάχιστη χωρητικότητα 70 % που ορίζει η νομοθεσία της ΕΕ για το διαζωνικό εμπόριο,
η εφαρμογή του κριτηρίου της οικονομικής αποδοτικότητας, στο μέτρο που απαιτεί από τους εν λόγω διαχειριστές να εξακριβώσουν εάν η αναδιάρθρωση της ζώνης τους ή η εφαρμογή
διορθωτικών μέτρων δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν λύσεις οικονομικά αποδοτικότερες σε σύγκριση με την κατανομή χωρητικότητας με σκοπό την αντιμετώπιση της συμφόρησης στα στοιχεία του εσωτερικού δικτύου τους, είναι, στην πράξη, εντελώς άσχετη. Δεν είναι
νομικά δεσμευτικό για το κράτος μέλος ή τους διαχειριστές συστημάτων μεταφοράς που εμπλέκονται. Κατά συνέπεια, η ACER δεν είχε το δικαίωμα, στο πλαίσιο αυτό, να εισαγάγει τις εν λόγω απαιτήσεις στις εν λόγω μεθοδολογίες.
Ούτε είχε το δικαίωμα η ACER να βασιστεί στο απλό γεγονός ότι, στην παρούσα περίπτωση, υπήρχαν λύσεις που φέρονται να είναι οικονομικά αποδοτικότερες σε σύγκριση με εκείνες που υιοθέτησε ο νομοθέτης της ΕΕ.
Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο ακυρώνει την επίμαχη απόφαση που έλαβε η ACER.
