Η παρούσα με αριθμό 4113/2025 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δικάζοντος ως Δευτεροβάθμιο, με τη διαδικασία του Ν. 3869/2010, κάνει δεκτή την έφεση ν. 3869/2010, σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας και εξαφανίζει την απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, που είχε απορρίψει πρωτοδίκως, την αίτηση εντολέων μας, με την αιτιολογία της συνδρομής του ενδεχόμενου δόλου κατά την ανάληψη των δανειακών υποχρεώσεων, ρυθμίζει τις οφειλές κατ’ άρθρα 8 παρ.2 και 9 παρ. 2 του ν. 3869/2010, διασώζοντας την κύρια κατοικία των εκκαλούντων.
Η απόφαση :
– αναφέρει περί του δόλου και της αδυναμίας του οφειλέτη :
“…Σημειωτέον ότι οι δόσεις των δανείων που οι εκκαλούντες κατέβαλαν, έως το έτος 2009, στους ανωτέρω πιστωτές τους, δεν ανέρχονταν στο συνολικό ποσό των ………. ευρώ, όπως εσφαλμένα δέχτηκε η εκκαλουμένη απόφαση, δεδομένου ότι το ποσό αυτό υπολογίστηκε με βάση τις μηνιαίες δόσεις όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί μετά την επιβάρυνσή τους με τόκους λόγω της υπερημερίας των εκκαλούντων ως προς την αποπληρωμή τους.
Ενόψει αυτών, οι εκκαλούντες, έχοντας κατά τον χρόνο συζήτησης της ένδικης αίτησης στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο συνολικά μηνιαία εισοδήματα ύψους 2.329,81 ευρώ, αδυνατούσαν να αποπληρώνουν τις ανωτέρω οφειλές τους και παράλληλα να καλύπτουν τις δαπάνες αξιοπρεπούς διαβίωσής τους, οι οποίες ανέρχονταν στο ποσό των 1.700 ευρώ μηνιαίως, δεδομένου ότι πέραν των συνήθων δαπανών για την διατροφή τους και την κάλυψη των λοιπών αναγκών τους, αυτοί επιβαρύνονταν με επιπλέον έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αφού ο πρώτος εκκαλών πάσχει από χρόνια εγκεφαλική πάθηση και το έτος 2020 υπέστη ενδοκρανιακή κάκωση με αιμορραγικές εστίες. Αντίθετα, από τα έγγραφα που προσκομίζονται δεν αποδεικνύεται ότι η δεύτερη εκκαλούσα πάσχει κατά τον παρόντα χρόνο από τις αναφερόμενες στις προτάσεις της παθήσεις (διπολική ψύχωση με χρόνια κατάθλιψη και έξαρση μανιακών επεισοδίων, νόσο του θυροειδή αδένα και οξυμένης βαρύτητας πνευμονική υπέρταση), αφού δεν προσκομίζει πρόσφατες ιατρικές βεβαιώσεις, ώστε να αχθεί το Δικαστήριο σε διαφορετική κρίση ως προς το ύψος των βιοτικών αναγκών της.
Ενόψει των ανωτέρω, επομένως, οι εκκαλούντες περιήλθαν σε μόνιμη και γενική οικονομική αδυναμία πληρωμής των πιο πάνω χρεών τους, που οφείλεται στα παραπάνω γεγονότα που αναφέρθηκαν (ανυπαίτια μείωση των εισοδημάτων τους) και όχι σε αρχικό ή επιγενόμενο δόλο τους, υπό την έννοια ότι κατά τους χρόνους λήψης των ανωτέρω δανείων γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στην πληρωμή των οφειλόμενων δόσεων, παρόλα αυτά δε, προχώρησαν στην λήψη τους, καθώς ο ισχυρισμός των παριστάμενων στον πρώτο βαθμό εφεσίβλητων, περί υπάρξεως δόλου στο πρόσωπο των εκκαλούντων ως προς την πρόκληση της αδυναμίας των πληρωμών τους, που υποβλήθηκε με τις προτάσεις τους κατά τη συζήτηση της ένδικης αίτησης στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, προβλήθηκε αορίστως, διότι δεν ανέφεραν α) τα τραπεζικά προϊόντα που οι εκκαλούντες συμφώνησαν, το αρχικό και τελικό ύψος αυτών, β) το χρόνο που τα συμφώνησαν, δεδομένου και ότι η χρηματοδότησή τους δεν έγινε άπαξ αλλά τμηματικά, γ) τις οικονομικές δυνατότητες τους, κατά το χρόνο δημιουργίας των οφειλών ή τις ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές τους δυνατότητες, στοιχεία αναγκαία για το ορισμένο του σχετικού ισχυρισμού (βλ. ΑίΊ 991/2023, ΑΠ 601/2023, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 416/2023, ΑΠ 982/2023, ΤΝΠ «Ισοκράτης», ΑΠ 169/2022, ΑΠ 183/2022, ΑΠ 1508/2022, ΑΠ 59/2021, ΜΠρΠατρ 4/2023, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», αντίθετα ΑΠ 803/2023, ΑΠ 988/2023, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»).
Την υπόθεση χειρίστηκε ο Δικηγόρος Αθηνών, Μιχαήλ Ι. Κούβαρης.
Loading...
Reload document 
Open in new tab 
