Με την υπ’ αριθ. 43/2005 απόφαση ο Άρειος Πάγος έκρινε καταχρηστικό και παράνομο τον όρο με τον οποίο οι καταναλωτές υποχρεώνονται να καταβάλλουν στις τράπεζες, όταν εξοφλούν πρόωρα στεγαστικό δάνειο, ποσό που συνήθως ανέρχεται σε 2,50% επί του προεξοφλούμενου κεφαλαίου του δανείου. Η σχετική συλλογική αγωγή είχε ασκηθεί από την ΕΚΠΟΙΖΩ.
Το Ανώτατο Δικαστήριο επισημαίνει ότι η γνωστή ως ποινή πρόωρης εξόφλησης δεν μπορεί να δικαιολογηθεί στην περίπτωση του κυμαινόμενου επιτοκίου, καθώς η τράπεζα επανατοποθετώντας τα χρήματα επιτυγχάνει την ίδια επιτοκιακή απόδοση και δεν υφίσταται καμία ζημία. Παράλληλα, δεν μπορεί η τράπεζα να αξιώνει τίμημα για την παροχή της δυνατότητας πρόωρης εξόφλησης, γιατί αυτή είναι δικαίωμα του δανειολήπτη, συνεπώς οι τράπεζες οφείλουν να επιστρέψουν τα ποσά αυτά στους δανειολήπτες.
Καταχρηστικός κρίνεται και ο όρος με τον οποίο η τράπεζα υπολογίζει τους τόκους με έτος 360 ημερών αντί 365 ή 366 ημερών, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται πρόσθετα ο δανειολήπτης.
Με την απόφαση ο ΑΠ δέχεται την αναίρεση της τράπεζας σχετικά με την εισφορά του Ν.128/75 κρίνοντας ότι η μετακύλιση της εισφοράς αυτής στον δανειολήπτη δεν είναι παράνομη. Παράλληλα, γίνεται δεκτή αναίρεση της ΕΚΠΟΙΖΩ για τη μικρή χρηματική ικανοποίηση των 15.000 ευρώ που είχε επιβάλει το Εφετείο σε βάρος της τράπεζας, παραπέμποντας την υπόθεση ως προς το ζήτημα αυτό εκ νέου στο Εφετείο.
